De blote Britse mannenenkel maakt een renaissance door. Wat geheel en al te wijten is aan het hedendaagse model van de lange broek: korter en strakker dan we gewend zijn. Waar is Bill Nighy als je hem nodig hebt, dacht ik gister in de metro toen de confrontatie met een serie harige onderbenen op rij me de eetlust dreigde te ontnemen.
Bill Nighy, van beroep acteur (hij speelde de verlopen rocker Billy Mack in Love Actually, het monster Davy Jones in de films Pirate of the Caribbean) is van hobby stijldictator. In zijn laatste film, Wild Target, ziet hij er zo cool uit dat je hem zijn snor makkelijk vergeeft. Nighy is Engels, excentriek en altijd elegant. 'Hij is fantastisch gesoigneerd', zei een recensent ooit, 'maar geeft de indruk een hele stoute jongen te zijn'. Hij draagt bij voorkeur een kostuum.
'Ik sla de hand aan mezelf voordat je me in een sportbroek ziet', zei hij laatst in een interview. En: 'Als je me ooit in het openbaar ziet met sportkleren aan, dan weet je dat ik in een diepe crisis zit'. Plus: 'Er zijn maar drie mannen in de wereld die een vergunning hebben een korte broek te dragen: Brad Pitt, Johnny Depp en Tom Cruise'. Of: 'Vertrouw nooit een man in linnen. Mannen in ongestructeerde pakken zorgen voor verwarring. Ik kan me nooit ontspannen in de omgeving van zo iemand. Ik kan ook niet meer naar Zuid Frankrijk want ik zou al dat linnen niet kunnen overleven. Toscane is ook een no-go gebied in de zomer. Als ik baas van de wereld was zouden alle mannen in linnen pakken gearresteerd worden voor misdaden tegen de ethiek'.
Precies het soort man dat je voor de poorten moet stationeren van Buckingham Palace, Chelsea FC, alle Londense stations en Wimbledon om de Britten op hun tekortkomingen op modieus gebied te wijzen. Bill Nighy for President. En dat vond ik trouwens al lang voordat hij zei dat zijn grootste wens was iedere vrouw een mantelpak van Chanel te geven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Prachtig, al die stijl. Als import-Italiaan moet me echter wel van het hart dat de zorgvuldige wijze waarop de Italiaan zich doorgaans kleedt het gevolg is van nogal dwingende sociale codes die een Nederlander al gauw gaan tegenstaan. Wij zijn geen conformisten en dat moeten we ook niet willen zijn.
Liever dan gekakel over linnen pakken hoor ik iemand uitleggen hoe je datgene wat je wilt dragen, ook mooi kunt dragen. Met de nadruk dus op 'willen'. Want iets heb ik van die Italianen begrepen: ook een T-shirtje van 10 euro kun je met smaak en flair dragen.
Een reactie posten