6 mei 2010

Nick Clegg for Prime Minister? Beter van niet.



Hoe Nederlands is iemand die technisch half Nederlands is? 'Technisch?' verbetert Nick Clegg me.'Ik ben biologisch half Nederlands, genetisch. Mijn moeder is Nederlandse'. Alsof we dat nog niet wisten, maar omdat er wellicht nog een kijker is van Nova die met dit heuglijke feit onbekend is, hebben we het er, in het bijzijn van een cameraman, nog maar een keer over. Want als het niet gefilmd is, is het niet gezegd en bestaat het eigenlijk niet. Zo werkt t.v.

We zitten trouwens in het achterste gedeelte van de campagnebus van de Liberaal Democraten. De bus is, sinds de verkiezingscampagne begon, het tweede huis van de LibDemleider. En van de t.v.ploegen, verslaggevers en fotografen wiens opdracht het is Clegg te volgen. In het begin was hun aantal vrij bescheiden, maar sinds de leider doorbrak in de t.v.debatten en de peilingen in zijn voordeel op hol sloegen, is geen stoel onbezet. De bus, in een vorig leven door voetbalmiljonairs gebruikt, lijkt van binnen op de betere stacaravan. Er is een keukentje, waarvan het koffieapparaat niet tegen bochten kan en regelmatig explodeert, beeldschermen en een w.c. De battlebus is voor de gelegenheid in de partijkleuren geverfd. Waarom is er in Nederland toch zo'n interesse in Clegg, vragen Britse collega's de hele dag. Omdat hij Nederlands spreekt? Nee, zeg ik, omdat de LibDems de Nederlandse kleur hebben overgenomen.

Voor een plaats in de bus is geld nodig, een graad van Oxbridge en invloed bij de regering en/of Buckingham Palace. Geen probleem voor de BBC of de Times. Wel voor Nova. Er zijn ons plaatsen beloofd op vrijdag en net als de Nederlandse cameraman zijn ticket betaald heeft, wordt het zondag. We hebben gegarandeerd een plaats in de battlebus, dan in de reservebus. Uiteindelijk in allebei. We vertrekken zondagochtend uit Londen, o nee, het is Manchester geworden.

Het is de laatste zondag voor de verkiezingen. De bus gaat door Yorkshire, Noord-Engeland. Door stadjes met heel veel gebouwen en, om met de dichter John Betjeman te spreken, heel weinig architectuur. Door kale heuvels en adembenemend mooie dorpjes. Dit is Labourland. Hier worden, volgens het cliche, de stemmen niet geteld; ze worden gewogen. Maar na 13 jaar en een impopulaire premier is Labour hier kwetsbaar.

Cleggs Nederlands is accentloos, wat des te opmerkelijker is omdat hij er nooit gewoond heeft. 'Maar het is wel ouwerwets', vindt hij. Valt mee, hoewel het niet zo genuanceerd is als zijn Engels. Hij zoekt af en toe naar woorden ('hoe zeg je sustainable'), maar we willen hem toch in het Nederlands horen. Want ook zo werkt televisie. Bovendien: hoe vaak gebeurt het dat een leider van de derde grootste Britse partij, iemand die bovendien de sensatie is van de verkiezingscamapgne het Nederlands beheerst? Nou dan.

Na honderden kilometers en en negen nuur in de battlebus zijn we blij terug naar Londen te kunnen vliegen. Vliegen? Sorry, dat gaat niet door. Te weinig plaatsen in het RAFtoestel. Dat gaat een hele lange treinreis worden. Waarbij we ons trootsen met de gedachte dat het misschien toch niet zo erg is als de LibDems deze verkiezingen verliezen.