Boris Bikes

Nee echt, het valt ontzettend mee. Ze ogen niet seksy, die fietsen, en het imago van de Londense burgemeester Boris Johnson die de nieuwe rijwielen onbedoeld zijn naam gaf, vermag ook niet de fietsen aantrekkelijker te maken, maar hee, ze rijden.

Mijn probleem is de Boris Bikes uit de klemmen te krijgen. Ik heb me ingeschreven, de sleutel meegenomen en £ 1 lidmaatschap betaald, maar het slot springt niet op groen. De fiets blijft vast zitten. En die ernaast ook. 'Sorry', zegt de man aan de andere kant van de lijn, 'de fietsenstandplaats waar u bent werkt niet'. De volgende werkt ook niet. De derde bestaat alleen op papier. 'Beginnersfoutjes', zeggen de organisatoren.

De meesten die zich op twee wielen, ongemotoriseerd, door de Britse hoofdstad begeven, zijn mensen die de zin van het bestaan verloren hebben. Ze nemen het, op een van de drukste plekken ter wereld, op tegen dubbeldekkers, vrachtwagens en taxi's. Fietspaden? Die zijn voor watjes. Boris (Londense burgemeesters doen het met hun voornaam) wil dat meer Londenaren hun leven riskeren voor een betere binnenstad. Zoals Gandhi dat deed voor gelijke rechten.

De Boris Bikes hebben een dynamo, een handige bak voor tas met laptop en zijn zo zwaar als een tractor. Het is makkelijker de Titanic te keren. Ze zitten laag en statig, een beetje zoals die grote grasmaaimachines. Ze doen in ieder geval eerder denken aan Miss Marple, dan aan Lance Armstrong. En dat heeft zijn voordelen. Waarvan het grootste is dat je er gewoon niet af kunt vallen. Ideaal dus, na een avond stappen.

Ik fiets een rondje langs het parlementsgebouw, Westminster Abbey, St James' Park, Buckingham Palace en Victoria Station. 'Ik denk dat het een succes wordt', zegt een taxichauffeur bij een rood stoplicht, 'en dat je nog meer fietsers in de binnenstad gaat krijgen'. Een goed idee, vindt ie. Maar Londense taxichauffeurs hebben toch een bloedhekel aan fietsers? 'Hebben we ook', zegt ie vrolijk.

Of ik de Boris Bike vaker ga gebruiken? Veel hangt af van de linkerarm. Die heeft in de loop der jaren de neiging ontwikkelt automatisch omhoog te gaan als het oranje lampje van een zwarte taxi in zicht is. En of je daar ooit vanaf komt?