Hoe kitsch de Olympische Spelen nekt

Het aftellen is begonnen en Londen is in twee kampen te verdelen. Degenen die niet kunnen wachten tot de Spelen beginnen. En degenen die niet kunnen wachten tot ze zijn afgelopen. Tussenin zit nog een minikampje van besluitelozen, maar hun aantal neemt met de dag af. Of je bent voor de Spelen of je bent er tegen. It's make your mind up time.

Persoonlijk ben ik wat de Spelen aangaat (en trouwens ook daarbuiten) de redelijkheid zelve. Ik doe niet mee aan het gezeur-van-bij-de-bushalte over hoe vast het verkeer zal komen te zitten, hoe duur het allemaal wel niet zijn zal en hoe weinig we ervoor terugkrijgen. Ik heb vrienden die vanwege de Spelen naar de andere kant van de wereld uitwijken. Ze bekostigen hun verblijf in Australie uit de woekerrente die ze Olympische toeristen voor hun huis in Noord-Londen laten betalen. Ik ken ook een Londenaar die overweegt contractbreuk te plegen en er Zuid-Afrika voor wil verlaten. Maar hij is supporter van Queens Park Rangers, dus dan kun je zoiets verwachten.

Vanaf het moment dat Londen de Spelen toegewezen kreeg had ik besloten dat ze een Great Good waren. En daar blijf ik bij. Maar gottegot wat maken ze het je moeilijk. Ik heb het over de ontwerpen. Zoveel van wat de Spelen symboliseert is synthetisch, goedkoop, kitscherig en zo foeilelijk dat het moeilijk is niet van je geloof te vallen. De vreselijke uniformen om te beginnen, paars-achtig met beige. Wie verzint zoiets? Dan de Olympische mascotte, een kinderachtig, een-ogig, zilverkleurig monster. Ik weet bijna zeker dat mijn plaatselijke One Pound Shop het te goedkoop vindt om in de etalage te zetten. In het Olympisch Park zelf staat een kunstwerk van Anish Kapoor, de Arcelor Mital Orbit. Te pretentieus voor woorden. Burgemeester Boris Johnson noemde het laatst 'dat huppeldepuppel, pretzelachtige ding'. Wat de lading een stuk beter dekte. En wat dachten we van het officieel Olympisch logo? Volgens sommigen ikonisch en progressief, doet het anderen denken aan porno (hard core). De Iraniers vinden het trouwens om redenen die ik vergeten ben, racistisch. Het was even slikken toen het onthuld werd en ik had mezelf beloofd eraan te wennen, maar als dit het allerbeste is wat de meest getalenteerde, kosten noch moeite gespaarde Britse ontwerpers in huis hebben, vrees ik voor de openingsceremonie. Nog 168 dagen, 7 uur, 53 minuten en 16 seconden te gaan.