Wie laat er nog tranen voor Julian Assange? Ik vraag het maar, want als hij over twee weken te horen krijgt dat de Britten hem alsnog naar Zweden sturen om terecht te staan voor aanranding en verkrachting, dan ben ik bang dat niemand zich voor het toestel van British Airways zal gooien teneinde zijn vertrek te blokkeren. Er zullen so wie so weinig mensen zijn die hem uitgeleide doen. Behalve degenen die Assange naar Heathrow reden om er zeker van te zijn dat hij weg is. En dat zou best de meerderheid kunnen zijn. Want de Britten zijn de patroonheilige van de vrije meningsuiting goed zat.
Mr. Wikileaks blijkt een lastiger mens te zijn dan het een jaar geleden liet aanzien. Hij houdt zich niet aan afspraken, maakt met iedereen ruzie en is, volgens een oud medewerker, 'de oneerlijkste man die ik ken'.
Nou hoef je elkaar op een landgoed met tien slaapkamers niet voortdurend voor de voeten te lopen, maar toch. Ik vermoed dat Assange, met zijn gedrag van een ongetemde tiener, het huiselijk ritme van Ellingham Hall danig ontwricht heeft. 'We hebben een manier gevonden om het te laten werken', zei Vaughan Smith een poos geleden tegen de Times over leven met Assange. Anders gezegd: we worden stapelgek van de pizzakorsten in de perzen en bierblikjes onder de bank en zijn niet onverdeeld verdrietig als hij vertrekt.
2 opmerkingen:
Of Assange een gezellige gast is, speelt voor Vaughan Smith geen rol. Hij gaat hem erom zijn bijdrage te leveren aan een hoger goed: verdediging van vrijheid van informatie en van iemand die daarvoor met zijn kop op het hakblok dreigt te eindigen. Daar zou het veel meer van ons, journalisten, om moeten gaan - niet om het gezelligheidsgehalte van Assange.
Assange doet mij denken aan Steve Jobs?
Een reactie posten