tag:blogger.com,1999:blog-85464074560606347242024-02-02T14:04:16.191+00:00Lia van BekhovenLia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.comBlogger125125tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-40184570507783524602018-05-29T13:48:00.000+01:002018-05-29T13:48:29.497+01:00Staatsburgerschap<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Voor zover te zien was heeft Meghan Markle genoten van haar trouwerij. En daar kun je alleen maar blij om zijn. Markle gaat alle goodwill en geluk haar toegewenst nodig hebben. Tot nu toe was de overgang naar het Britse een makkie. Maar met de aanvraag van het Britse staatsburgerschap begint de ellende. Dan zou er best eens een moment kunnen komen waarop ze zich afvraagt of dat avontuur met die rossige prins wel zo’n goed idee was.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Ik besloot een paar maanden geleden de Britse nationaliteit aan te vragen. Niet omdat ik lidmaatschap van het Huis van Windsor ambieer, maar omdat Brexit de status van Europese burgers onzeker gemaakt heeft. Zolang ik gehuwd blijf met mijn Britse echtgenoot kan ik het Britse staatsburgerschap aanvragen zonder mijn Nederlandse te verliezen. Win-win. Vooropgesteld dat ik dat Brits paspoort krijg. Een proces dat niet alleen prijzig (€1400) is maar zo tijdrovend dat tegen de tijd dat het document afkomt, het VK wel eens zover afgedreven kan zijn in de Atlantische Oceaan dat het bestaan ervan enkel nog in de herinnering van de omringende landen bestaat.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Maar het aanvraagformulier (30 pagina’s) is gedownload. Evenals de handleiding die nodig is het formulier te kunnen invullen. Plus het boekje dat nodig is de handleiding te begrijpen voor dat formulier. Dat is de eerste horde. Zo wordt de aanvrager wegwijs gemaakt in het Monty Python-achtige absurdisme van het Britse bestaan. De tweede stap was het inburgeringsexamen. De vragen uit die toets ‘over Britse tradities en gewoonten’ deden The Man denken aan ‘een slechte pub quiz’. En hij kan het weten. De nutteloze informatie in het hoofd van mijn Britse echtgenoot is zo omvangrijk dat het voldoende is zijn populariteit bij lokale quiz teams al jaren te garanderen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Voor het inburgeringsexamen Life in the UK (€ 73) moet je dingen weten als waar Florence Nightingale geboren is, welke taal de eerste Engelsen spraken, wie waar het eerste curry restaurant opende en hoeveel Olympische medailles Chris Hoy won. Mijn Britse vrienden, op wie ik triomfantelijk sommige van de bijna 3000 feiten die ik net geleerd had uitprobeerde, zakten allemaal. Een kamercommissie van het Hogerhuis vond kortgeleden dat de toets ‘een barrière was voor het verkrijgen van staatsburgerschap, liever dan een middel betere burgers te creëren’. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Het kwam zeker als een verrassing te vernemen dat het examen bedoeld is integratie te bevorderen. Om te beginnen word je over de nationale identiteit niet veel wijzer. Wat de Britse idealen zijn, waar hij naar streeft, wat het Brits zijn onderscheidt van pakweg het Nederlands zijn, geen idee. En niet in staat huidige eigenschappen en cultuur te identificeren doen de Britten wat ze altijd doen: terugvallen op vroeger, op wat was. Het hoofdstuk over de ‘lange en illustere’ geschiedenis van het land, is lang en illuster. Er zijn honderden feitjes over wat de Romeinen in het VK uitspookten, maar niks over onmiskenbare Britse zaken als het belang van de nationale gezondheidszorg, het instituut van de BBC en het talent voor dronken vechtpartijen op de parkeerplaats van de kroeg. Je kunt voor het inburgeringsexamen slagen zonder iets te weten over onderwijsdiploma’s, inkomstenbelasting en hoe een ambulance te bellen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 17px;">
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Eenmaal het inburgeringscertificaat op zak (dank u) is het terug naar het aanvraagformulier voor de Britse nationaliteit. Ik tob al weken bij het hoofdstuk Afwezigheid van het VK. Het formulier gebiedt hier dat alle dagen worden ingevuld waarop de aanvrager de afgelopen drie jaar niet in Groot Brittannie was. Zijn het er meer dan negentig per jaar, dan wacht automatische diskwalificatie. Tenzij je kunt aantonen dat er voor die afwezigheid een goede reden is. Een relatie met prins Harry is, denk ik, zo’n goede reden. Maar iets zegt mij dat iemand anders die al heeft opgegeven. </span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-43408953774874552782018-02-19T15:49:00.002+00:002018-02-19T15:49:19.899+00:00Het zoveelste einde van Nigel Farage's Ukip partij<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><i>De anti-Europeanen van Ukip boekten met Brexit hun grootste succes. Sindsdien gaat het met de partij van Nigel Farage bergafwaarts. De kas is bijna leeg, de leden lopen weg en de huidige leider is dit weekeinde opgestapt. Is Ukip te redden? Kan Farage terugkeren?</i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Henry Bolton, een naam die door Agatha Christie bedacht moet zijn, werd vijf maanden geleden Ukips partijleider. En dan zit je, voor het begrip van die partij, al gauw tegen een record aan. Boltons voorganger hield het zes maanden uit, de persoon daarvoor achttien dagen. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Als het Boltons ambitie was de zieltogende partij na het vertrek van Farage in de schijnwerpers te houden, hoeft hij zich nergens voor te schamen. Bolton liet sinds september tenminste twee keer van zich horen. Een keer vanwege zijn bewering dat hij dassen met blote handen kon smoren. En later toen het dagblad de Sun zich op de voorpagina afvroeg: ‘raad eens welke partijleider zijn vrouw heeft laten vallen voor een model?’ En omdat dat nooit Jeremy Corbyn kon zijn, bleef er eigenlijk maar een naam over. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Bolton had zich ingelaten met een verkeerde vriendin. Hij had zijn derde echtgenote laten weten, via een sms-je, voortaan zijn leven te delen met het 25-jarige partijlid Jo Marney. Nou is Marney behept met opinies die ze niet voor zich kan houden. De Sun publiceerde een van haar online scheldpartijen waarin ze haar afkeer uitspreekt over de ‘neger’ Meghan Markle, verloofde van prins Harry, die de royals zou ’besmeuren’ met zwarte babies. Verder liet ze weten te walgen van vrouwelijke vluchtelingen die ‘een schurftige hond zouden neuken voor tien euro en een Big Mac’.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">En zo kwam Bolton voor een hartverscheurende keuze te staan. Moest hij uit Ukip stappen, of moest hij zich ontdoen van ‘een serie onprettige, racistische meningen van een aandachtzoekende irrelevantie die een kwart eeuw geleden het leven zag’, aldus een columnist van de Times. Bolton opteerde voor het laatste. ‘De romantische kant van onze relatie is ten einde’, liet hij de BBC weten. Het partijbestuur besloot zondag dat de relatie met Ukip ook ten einde is. De leider werd de laan uitgestuurd. Toen Bolton in 2013 geridderd werd voor bewezen diensten aan internationale veiligheid (na een leven als beroepsmilitair werkte hij bij grenscontrole), zei zijn moeder: ‘Hij heeft dingen gedaan die niemand zou doen die bij zijn gezonde verstand was’. Op die lijst kan nu ook het leiderschap toegevoegd worden van Ukip.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De meest prangende vraag nu Ukips vierde leider in zestien maanden opgestapt is, is komt Farage terug? De roemruchte leider is niet vies van come-backs. Drie keer eerder legde hij de Ukipmantel op zijn Burberry schouders. Farage zegt niet geïnteresseerd te zijn de partij opnieuw uit het slop te trekken. Ukip is verleden tijd. De laatste keer dat hij het leiderschap teruggaf was ‘omdat ik mijn leven terug wil’. Het zou me niets verbazen als dat leven inmiddels een teleurstelling blijkt te zijn. Vorig jaar leek het succes van de brexit alle deuren open te gooien. Er waren spreekbeurten in de VS en foto’s met The Donald in een gouden lift. En daarna niks. Wat overbleef was een radioshow op de hoofdstedelijke zender LBC. ‘Ik ben failliet en alleen’, klaagde Farage tegen de Daily Mail.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Vorige maand had Farage een idee. Misschien, heel misschien, is een tweede referendum nodig over de EU, zei hij. Om voor eens en altijd hard met Europa te kappen. De huidige echtscheidingsonderhandelingen stellen immers niks voor. Die gaan, weet het Europees kamerlid, uitdraaien op een laf compromis.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Ukip heeft dan zijn aantrekkingskracht verloren. Maar een nieuwe volksstemming, daar zit muziek in. Daar kun je eeuwig voor blijven ageren. Zoals een Schotse ervaringsdeskundige eens zei: referendum is neverendum.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-66309434873838377362018-01-19T15:26:00.000+00:002018-01-19T15:26:02.697+00:00De paleisrevolutie van prinses Meg<div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Is Meghan Markle werkelijk perfect? Klopt het dat ze alles kan? Ik vraag het maar sinds ze zich gister liet ontvallen dat verloofde prins ‘macho militair’ Harry, een feminist is. Jawel.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Het verhaal tot nu toe. Amerikaanse actrice en ‘humanitaire activist’ verlooft zich met Britse oud militair die moet rondkomen van de staat. Zij is slim, slank en sexy. Hij heeft de beschikking over paleizen, personeel en een fortuin in de bank. Ze besluiten te trouwen, ondanks het feit dat de Amerikaanse een verleden heeft (ze is gescheiden). En dat ze ‘rijk en exotisch DNA’ bezit. ‘Zeventig jaar geleden zou ze de maîtresse geweest zijn van een prins, niet zijn echtgenote’, schreef een columnist van The Spectator.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Wie verzint zo’n verhouding? Het kan niet anders of de verloving van Harry en Meghan is het werk van scenarioschrijver Richard Curtis. Het is een ‘real life’ versie van Love Actually (de film die iedere kerst wel ergens op de Britse TV voorbijkomt), alleen beter. Ga maar na. De Britten snakken naar goed nieuws. Sinds het referendum over de brexit zit het land in een existentiële crisis. De Britten weten niet meer wie ze zijn en waar ze horen. Treed aan Meghan Markle die, nauwelijks vijf minuten in Londen, de feel good factor over een dankbare natie uitstrooit. Geen wonder dat de Britten uit haar hand eten. Maar blije Britten zijn nog geen garantie voor een happy ending. Er zijn struikelblokken. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De achternaam. Markle, in de Engelse tongval, klinkt bijna als Merkel. Als in Angela Merkel, en dat is in hedendaags Groot Brittannie niet perse een voordeel. Een ander ding zijn de schitterend witte tanden. Markle’s gebit is van het soort dat straatverlichting overbodig maakt. De Britten, die hun gele stompen dragen als een misplaatst teken van nationale trots, vinden superwit een tikje vulgair. Het doet ze denken aan Donald Trump. En de vroegere pornoster Katie Price.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Sinds ze op Kensington Palace resideert, is Markle verteld haar mening voor zich te houden. Ze weet dat ze niemand mag beledigen (dat is bij de Windsors de taak van prins Philip) en dat ze ook niet meer kan zeggen dat Trump een vrouwenhater is en polariseert. Maar ook zonder je mond open te doen kun je revoluties bewerkstelligen. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(50, 51, 51); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #323333; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(50, 51, 51); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #323333; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">I</span><span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); color: black;">n de Londense metro hoorde ik twee jonge, gekleurde meiden enthousiast zijn over Harry en Meghan. Het is een indicatie van hoe groot het belang van </span><span style="font-kerning: none;">het aanstaande huwelijk is. Markle heeft het eindeloze getob van de Britten over nationale identiteit een nieuwe draai gegeven. Harry’s verloofde gaat prat op haar etnische afkomst. Ze heeft openhartig gepraat en geschreven over haar leven als vrouw met een zwarte moeder en witte vader. </span><span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); color: black;">H</span><span style="font-kerning: none;">oe licht-gekleurd ze ook is, ze geeft zwarte Britten een connectie met het meest Britse der Britse instituten. Met een bi-raciale vrouw in het paleis is de nationale identiteit niet enkel en uitsluitend meer wit. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(50, 51, 51); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #323333; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-color: rgb(50, 51, 51); color: #323333;">Als Harry iemand zocht die kon helpen de Britse royals </span><span style="font-kerning: none;">relevant te maken voor alle onderdanen is Meghan Markle een goeie keuze. En als ze haar gebit kan aanpassen aan haar nieuwe omgeving is ze een perfecte prinses Meg.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-55896813732903081932017-10-13T13:47:00.004+01:002017-10-13T13:47:52.127+01:00Country McCountryface<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><i>Is Groot Brittannie nog een serieus land? ‘Sinds de crisis van Suez heeft het land er niet zo pathetisch uitgezien als nu’, kopte The Economist, zelf een serieus weekblad. Een land op waarde schatten dat vorig jaar met Brexit onbekommerd stemde voor economische zelfkastijding is lastig. Maar heeft Groot Brittannie niet altijd iets lachwekkends gehad?</i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Met Boris Johnson als minister van buitenlandse zaken heb je een uithangbord dat zegt: als je maar lol hebt. En daar zul je mij niks tegen horen inbrengen. Maar als zijn Brexitbeleid zich beperkt tot ‘have my cake and eat is’, terwijl iedereen weet dat de gebaksdoos in Brussel staat, dan draagt dat niet bij aan de ontwikkeling van internationaal ontzag voor de Britse natie. Ik hoor tenminste niemand in Brussel zeggen: wauw, die Britten hebben het op een rijtje, die weten wat ze willen met de Brexit. Of: geen wonder dat ze een wereldrijk bestuurden met zo’n eersteklas ambtenarenapparaat. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Maar er zitten meer ministers in Londen. De Britse minister van handel bijvoorbeeld. Liam Fox is ook een grap, maar van de tragikomische soort. Om hem moet niemand hardop lachen. Fox zei in juli dat overleg over een handelsakkoord met de EU ‘het makkelijkste in de geschiedenis van de mensheid’ was. In werkelijkheid zijn de onderhandelingen de meest ingewikkelde in de Britse geschiedenis. Die heel, heel lang is. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">En dan is er Theresa May. De antidosis tegen al die onverantwoordelijke losbandigheid. De enige volwassene in de Conservatieve partijtop. En een van de minst frivole (in de zin van humorloze) regeringsleiders op het westelijk halfrond. Maar een bloedserieuze inslag blijkt geen belemmering voor openlijk vertoon van dwaasheid. Als je bijvoorbeeld beweert dat het VK alle voordelen van EU-lidmaatschap kan behouden zonder de nadelen te hoeven incasseren, ben je ‘dwaas’, volgens Paul Jenkins, een vroegere Britse regeringsadviseur. Of ‘besluiteloos en onnozel’, zegt de Suddeutsche Zeitung over May.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Nou is Engeland (liever dan Groot Brittannie) volgens mij altijd een absurd land geweest. Bevolkt door mensen die zichzelf niet serieus nemen en het leven al helemaal niet, maar die met dingen gaan gooien als je aan hun royals komt. Of aan het voetbal. Of de TV soaps waarin de dosis menselijk leed overigens niet groot genoeg kan zijn. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De afgelopen jaren werd de tendentieuze grip op de werkelijkheid steeds losser. Alsof je naar een zelfmoordenaar keek waarvan je weet dat zijn vingers vroeg of laat van de rots glijden. Brexit was het meest dramatische voorbeeld van hoe de proporties uit oog waren verloren. Maar niet het enige. Kort voor het Brexitreferendum waren de Britten voor een andere democratische keuze gesteld. Hoe moest een nieuw schip dat wetenschappelijk werk in het Poolgebied ging doen, gaan heten? De organisatoren hadden beter moeten weten. Wat elders een ongevaarlijke vorm van burgerparticipatie is, is in het VK een roekeloze onderneming. De winnaar met 124.109 stemmen was Boaty McBoatface. Aan de Raad van Natuuronderzoekers de ongemakkelijke taak zijn geloofwaardigheid te bewaren. Die van de ganse natie stond al op de wip. De Brexit, luttele weken later, zou de trend bevestigen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Een paar weken geleden zag ik bij Parliament Square een handjevol kamerleden met gebogen hoofd in een kringetje staan. De Big Ben ging voor de laatste keer twaalf uur slaan. Onderhoudswerkzaamheden zouden de klok vier jaar stilleggen. Tenminste een volksvertegenwoordiger pinkte een traan weg. Binnen in het parlement werd gevraagd of de klepels niet een keer voortijdig van stal gehaald konden worden. Bij voorkeur eind maart 2019 om dan gepast de uittreding uit de EU in te luiden. De nieuwe bevrijdingsdag enzo.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Die stemming weerspiegelt het Brexitoverleg. Fantasierijk, onsamenhangend, nostalgisch, hopeloos. Niet serieus. Van de andere kant. Ik troost me met de gedachte dat het referendum vorig jaar alleen maar ging over wel dan geen uittreding uit de EU. Stel dat de vraag geweest was: hoe moet het Verenigd Koninkrijk gaan heten? Dan had je nu mooi met Country McCountryface gezeten.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-63337314948336123702017-06-19T15:18:00.004+01:002017-06-19T15:18:50.989+01:00May's inferno<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">‘Het probleem met de Conservatieven is dat ze zich gewoon niet interesseren in mensen die huren. En al helemaal niet in huurders van sociale woningbouw’. Een conclusie, dacht ik destijds, van een verbitterde Labour prominent die maar niet kon accepteren dat hij ooit verslagen was voor het burgemeesterschap van ‘de hoofdstad van de wereld’ door aartsrivaal Boris Johnson. Ken Livingstone was vorig jaar in Amsterdam voor de premiere van een documentaire-serie die ik had helpen produceren over Groot Brittannië. Londen heeft maar twee prioriteiten zei hij, terwijl we over de grachten liepen, woningen en openbaar vervoer. Zijn bestuur was op dat gebied, dacht hij, redelijk effectief geweest. De conservatieve schrijver en journalist Charles Moore had Livingstone om die reden ‘de enige succesvolle linkse politicus in het land’ genoemd. Boris Johnson, ‘een luie zak’, volgens Livingstone, had hem ‘oprecht verbaasd’ aangekeken toen hij het belang van betaalbare huurwoningen genoemd had. ‘Wat is het belang van huurders?’ zou hij gezegd hebben.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Indachtig de Conservatieve ideologie van de jaren tachtig, stond de koper centraal. Thatchers ideaal was om van het Verenigd Koninkrijk een natie van huizenbezitters te maken. Voor het eerst kregen huurders in gemeentewoningen de kans om tegen een zacht prijsje hun woning te kopen. Het leverde een miljoen woningbezitters op en een groot gebrek aan sociale huurwoningen. Dat tekort werd, opzettelijk, nooit opgelost. De centrale overheid maakt het de lokale autoriteiten nagenoeg onmogelijk om huurwoningen te bouwen. De Britten moesten kopen. In de decennia sindsdien kreeg de vrije markt alle ruimte de rol van de overheid steeds verder terug te rollen. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Als de zwartgeblakerde Grenfell Tower een ding symboliseert, is het een cultuur van onverschilligheid jegens economische achterblijvers. De torenflat in Kensington is een verwijtende vinger aan laissez faire bestuur en ongelijkheid. Het is een monument voor een stadsdeel waar inwoners € 6000 neertellen voor een badkuip, maar waar datzelfde bedrag teveel was voor een brandveilige voorgevel voor een torenflat van 24 verdiepingen. Over oorzaak en schuld van de inferno kun je speculeren. Niet over politici die vorig jaar een motie verwierpen om ‘huurhuizen geschikt te maken voor menselijke bewoning’, die de aanbevelingen van deskundigen voor brandpreventie negeerden en die bewoners van Grenfell Tower, die zich beklaagden over brandgevaar, bedreigden met rechtszaken. Ik heb de afgelopen dagen, luisterend naar de overlevenden van de brand, regelmatig gedacht: misschien had Livingstone toch gelijk. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De brand legde ook het premierschap van Theresa May in de as. Zelden is een reputatie zo snel en zo grondig vernietigd. Werd May twee maanden geleden, toen ze kamerverkiezingen uitriep, nog gezien als de meest bekwame politicus de gigantische Brexit klus in goeie banen te leiden, nu wordt haar politieke levensduur geteld in dagen. Het verlies van haar kamermeerderheid was een signaal dat de stemming in het land aan het omslaan was. Dat de laagste inkomens die door snoeiharde bezuinigingen bijna tien jaar lang opdraaiden voor de fouten die de financiele sector in 2008 maakten, daar niet langer voor aansprakelijk gesteld konden worden. De brand werd de katalysator van boosheid over bezuinigen die onder meer 7000 brandweermensen hun baan gekost hadden, die brandveiligheidsinspecties gereduceerd hadden met een kwart in vijf jaar tijd en bestuurlijke nalatigheid aangejaagd hadden. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Premier May is niet bij machte het tij te keren. In de verkiezingscampagne was ze bekritiseerd voor het vermijden van contact met de kiezers. De brand was haar kans te laten zien dat ze niet ongevoelig was, geen mechanische Maybot. ‘Het minste wat je van een leider mag verwachten is dat ze het verdriet en de verwarring van de mensen verwoordt’, zeiden mijn (conservatieve) buren. May’s onvermogen empathie te tonen, bevestigt de afstand tussen haar en de kiezers. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">May lijkt het punt bereikt waar niets haar status meer kan veranderen. Ze is zo verzwakt dat alles wat ze doet geridiculiseerd en bekritiseerd wordt. Zonder de Brexit en zonder het verlies van een kamermeerderheid had ze het misschien gered. Whitehall is een machtig orgaan dat, verondersteld dat er geen onverhoedse dingen gebeuren, de wind uit de zeilen van iedere middelmatige premier kan houden.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">‘Het land ziet er belachelijk uit’, schreef de Financial Times voor de brand. Het Verenigd Koninkrijk van vandaag lijkt behalve absurd, onstabiel en leiderloos. De regeringsleider vecht voor een omstreden gedoogakkoord met de meest sociaal conservatieve partij van het Koninkrijk. Woensdag moet haar nieuwe regering met een troonrede het parlementaire jaar opstarten. En daarnaast is er, allesoverheersend maar onbesproken, de Brexit. Loskoppeling van de EU is een proces dat even ingrijpend is voor Groot Brittannië als het verlies van de koloniën, maar vele malen ingewikkelder om uit te voeren. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De aftrap van het Brexitoverleg is maandagochtend om 11u00. Er is geen einddoel, geen strategie hoe een akkoord te bereiken en geen vertrouwen dat het Brits parlement over twee jaar een overeenkomst zal accepteren. En de uitvoerder van dit alles, een premier die grip beloofde op haar eigen grenzen en eigen wetten, heet geen grip op haar eigen regering. Nog nooit schoot het ultraEngelse adagium keep calm and carry on zo tekort.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-72268096791165080252017-06-06T07:40:00.003+01:002017-06-06T07:40:53.840+01:00Huiver en humor<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Drie aanslagen in England in 73 dagen. Geen wonder, wist The New York Times, dat het land duizelde van schok. Schok? Duizelingen? ‘Verwar droefheid niet met moed’, tikte J.K. Rowling de gerenommeerde Amerikaanse krant op de vingers. Schandalig, vond journalist Jason Cowley, dat Londen, ‘de city van de blitz aanvallen’, bang zou zijn. ‘Rouwen om de doden, ja. Door met de verkiezingscampagne’.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Of, beter nog, doorgaan met de humor gedreven sang froid. Niet voor niets de landelijke default setting in bange tijden. Staan ze in het Verenigd Koninkrijk dan nooit te trillen van schrik? Tuurlijk wel. Ook Engelsen kennen emoties. De hashtagDingenDieBrittenDoenDuizelen was snel trending. Terreur kwam op de lijst niet voor. Wel: mensen die naast je zitten in een lege bus. Verwarring over op welke dag de vuilniszakken buiten gezet moeten worden na een vrije maandag. En: prijsstijging van chocoladerepen. Terreuraanslagen kunnen Londen niet ontwrichten, twitterde een Britse commentator. ‘Dat kan alleen een dun laagje sneeuw’. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De neiging de terroristen te bagatelliseren is groot en algemeen. De aanslagplegers zijn ‘gevaarlijke gekken’, ‘een stelletje idioten’, ‘amateurs die te dom waren een bom te maken en machinegeweren te kopen’. Het waren mannen die, toen ze met getrokken messen een zaterdagavond durfden te verstoren, werden teruggedrongen door mensen die hen met barkrukken, flessen, en glazen bekogelden. Zoals de Roemeense bakker die een moordenaar met een krat op het hoofd sloeg, de bouwvakker die onderdelen van een fiets naar een aanvaller gooide, de taxichauffeur die met zijn auto de daders probeerde klem rijden, ‘de jonge overwerkte en onderbetaalde ober die zijn lichaam tegen de glazen deur hield totdat de sleutels gevonden waren’. En natuurlijk de bewapende politie-eenheid die binnen acht minuten nadat het alarm geslagen was, de drie terroristen had doodgeschoten. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">‘Ik zag niet het barbaarse, ik zag het heldhaftige’, zei Richard Angell, directeur van Progress, die halverwege zijn maaltijd was in Arabica Bar and Kitchen toen de moordenaars binnenliepen. Hij had het geluk het slagveld te verlaten ‘met niet meer dan gespannen zenuwen en een verhaal’. Angells boodschap in de Times is: ’als de lafaards die ons zoveel pijn bezorgden aanstoot blijven nemen aan het drinken van gin en tonic met vrienden, flirten met aantrekkelijke mannen en omgaan met sterke vrouwen, dan zal ik dat vaker doen, niet minder’. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Het is wat je hoorde in Manchester en nu in Londen. Toen in de Noord-Engelse stad 22 jonge mannen, vrouwen, jongens en meisjes opgeblazen werden bij een popconcert, kwamen de overlevenden opdagen voor een nog groter concert waar ze nog harder zongen en nog enthousiaster dansten. De kaarten, kaarsen en bloemen op de plekken des onheils getuigen dat haat het beste kan worden terugbetaald met liefde. En met het in ere houden van democratie, pluriformiteit en eensgezindheid, de wezenlijke onderdelen van een samenleving die de terreurdaders haten. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Angell gaat deze week trouwens nog terug naar Arabica Bar and Kitchen om zijn rekening te betalen. Hij gaat met een groep vrienden en een stevige fooi op zak. ‘Londense obers moeten het even goed van hun fooien hebben om rond te komen als van hun lonen’. Teruggaan is het minste wat ik kan doen, zegt Angell. ’Bovendien had ik mijn eend met dadel nog niet op’. </span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-71721123886967149712017-04-04T14:07:00.002+01:002017-04-04T14:07:29.860+01:00De zin van de onzin<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De wekker is gezet, het aftellen begonnen. De Britten zitten inmiddels een week in hun nieuwe Brexit tijdzone. En hoe het tot dusver bevalt? Mwah. Meer koude kermis dan het onbezonnen geluk doorgaans geassocieerd met een bevrijding. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Freedom was de term waarmee de Daily Mail,’s lands invloedrijkste krant, de start van de echtscheidingsprocedure typeerde. Maar wat bevrijding heet in Little England, heet in Brussel iets heel anders. De notie dat in het VK alles blijft zoals het is, alleen goedkoper en met minder Polen op straat, is inmiddels bijgesteld. Ze zou de confrontatie met de realiteit, ingeluid met de start van het echtscheidingsoverleg, nooit overleven. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De Britten gaan voor Brexit bloeden, zoveel is zeker. In de poging bloedverlies te beperken zal Londen alles wat ze bezit aan handelsdeskundigheid en politieke expertise in de strijd gooien. Voor Britse ministers en ambtenaren is het ontkoppelingsproces the only show in town. Zaken als onderwijs, gezondheidszorg en defensie staan op het tweede plan. De gevolgen zullen er niet minder om zijn.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Want terwijl politiek Londen opgeslokt wordt door de Brexit, ‘stort de openbare sector in’, zegt de Times. The Guardian weet dat de maximale wachttijd van achttien weken die in Britse ziekenhuizen geldt voor operaties, verlengd wordt. The Times rept van een tekort van €12 miljard op defensie. De Daily Mail schrijft dat verzorgingstehuizen om hun nek boven water te houden, de bijdragen van de middenklasse optrekken. Kamerleden waarschuwen dat uitgaven in de sociale zorg ‘in vrije val’ zijn. En dat allemaal op een dag. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Het een staat niet los van het ander. De Uittreders beloofden meer geld voor de openbare sector als het VK uit de EU zou stappen. Bovendien betekende minder Europese migranten minder druk op huisvesting, scholen, vervoer. Helemaal mooi was dat zonder lidmaatschapsbijdrage aan de EU, het VK wekelijks £350 miljoen overhield om de zieltogende gezondheidszorg weer op poten te krijgen. Maar dat was toen, voor Brexit. Pas lang nadat de stemmen geteld waren zeiden de Brexiteers dat hun belofte van een financiele injectie voor de gezondheidszorg ‘nooit letterlijk bedoeld was’. En wat de grip op de grenzen betreft? Wel, zei premier May woensdag, Brexit betekent ‘niet persé minder migranten’. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Nog twee jaar te gaan, maar hoe, vraag ik me af, zullen de Britten reageren als de klok is uitgetikt? Als het akkoord dat May sluit met de EU niet strookt met de waanbeelden van de Uittreders? Als de sociale infrastructuur stukgelopen is op ministeriële verwaarlozing en bezuinigingen? Er is weinig fantasie voor nodig, veel minder dan de Daily Mail bezit, om je een moment voor te stellen waarop de Britten zich en masse afvragen waar de Brexit in godsnaam voor diende.</span></div>
<div>
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-52678125676922078212017-02-08T15:36:00.003+00:002017-02-08T15:36:58.540+00:00Hoe de Britten hun vibrators veilig stelden<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Vorige week keek ik weer eens naar Question Time; een wekelijks BBC programma dat zelden de grenzen van de betamelijkheid overschrijdt, maar dat door mensen met een hoge bloeddruk het beste van achter de bank bekeken wordt. De formule zal u bekend zijn. Een presentator, tevens nationaal icoon, bespreekt met vijf gasten nieuwswaardige onderwerpen. Een studiopubliek mag de tevoren uitgekozen vragen stellen. Gelukkig voor de kijkcijfers zit er op de publieke tribune altijd wel een vragensteller die als een bloedhond wekenlang opgesloten moet hebben gezeten, zonder eten en met hooguit een halve bak water, en die nu klaar zit om een rib uit het lijf van een politieke gast te bijten. Question Time vermag niet de nationale vrolijkheid te bevorderen. Als je de reacties op twitter volgt, gaat na afloop de helft van de natie depressief naar bed. En de ander helft met genoeg boosheid de depressieven met een kussen te smoren. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Het hoogte- of dieptepunt van de laatste uitzending kwam op naam van een vrouw uit het publiek die onthulde waarom ze tijdens het referendum vorig jaar op het laatste moment voor Brexit gestemd had. De reden was een rechte banaan geweest. Onderweg naar de stembus was ze in de supermarkt een banaan tegengekomen waar je een potlood naast kon leggen. ’Zo idioot dat we van de EU alleen rechte bananen mogen eten’, had ze gedacht. En had in het stemhokje een kruisje gezet naast NO. Want waarom zouden de Britten, die in twee wereldoorlogen vochten en cricket uitvonden, in een club blijven die hen de omvang van tropisch fruit voorschrijft? Dat er een Europees verbod is op de afwijkende vorm van vruchten, is onzin. Er zijn wel specificaties voor diverse categorieën banaan, afhankelijk, inderdaad, van hoe recht of krom ze zijn. In het VK, echter, werd het bananenverbod synoniem voor humorloze, Europese betweters die puur om bureaucratische redenen de Britten willen beroven van de lol van hun bestaan. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Britse kwantiteitskranten hebben een flexibele omgang met de waarheid. Maar in tegenstelling tot fake news zijn de verhalen in de roddelbladen niet allemaal verzonnen. Volgens een onderzoek van Buzz Feed slaan daarom valse nieuws sites niet aan in het VK. De populaire pers zou die markt jaren geleden al verpest hebben. Britten zouden de halve waarheid prefereren boven geen waarheid. Kranten als de Sun en Daily Mail hebben het altijd als hun taak gezien om die halve waarheid zo creatief mogelijk op te dienen. Decennia lang heb ik gelezen van Brussels plannen om Engelands traditionele ontbijt af te schaffen, vissersboten te verplichten condooms aan boord te hebben,</span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-size: 11px; line-height: normal;"> </span><span style="font-kerning: none;">vrouwen te gebieden hun oude vibrator te recyclen voordat ze een nieuwe kopen en de oorlog te verklaren aan chips met gerookte bacon. Om sommige verzinsels heb ik hardop gelachen. Ik bedoel: Engelsen die in de fish and chips zaak naar hippoglossus hippoglossus moeten vragen omdat Europese regels de namen van vissen standardiseren? Maar hoe geestig de krantenkop, de intentie was boosheid en verwarring te zaaien. Wat lukte. Een kwart van de Britse bevolking gelooft oprecht dat er een bananenverbod is. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Dertig jaar lang vonden de tabloids vijanden die niet bestonden. Dertig jaar lang kraakten ze alles fabulerend af wat een glorieuze terugkeer naar ruling the waves in de weg stond. En met succes. De kans dat het Brexit experiment op de klippen loopt, de economie vastroest en de Britse status in de wereld afneemt, is groot, maar hee, Britten hoeven zich tenminste geen zorgen meer te maken over het behoud van hun chips, ontbijt en oude vibrators.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-81441960696216576952016-11-01T17:09:00.002+00:002016-11-01T17:09:32.535+00:00Greatest Living Englishman<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">The Greatest Living Englishman (GLE) was een titel die jarenlang synoniem was met de befaamde roddelcolumnist Nigel Dempster. De aanduiding was een uitvinding van het satirisch blad Private Eye. Dempster was de enige in leven zijnde Engelsman die de prefix serieus nam. Sinds de columnist enkele jaren geleden overleed is die titel in onbruik. Jammer, maar niet verbazingwekkend. Er is, op het eerste gezicht, een beschamende schaarste aan 100% succesvolle, geslaagde Britten. Maar kijk eens wie daar met kop en schouders boven het maaiveld uitsteekt? </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Ikzelf was er niet opgekomen, maar een vriend suggereerde dat die andere Nigel eigenlijk de enige GLE is die in deze roerige periode voor de kwalificatie in aanmerking komt. En inderdaad. Farage is de perfecte kandidaat. Niet omdat hij Donald Trumps nieuwste beste vriend is, of Poetin bewondert, maar omdat hij zijn ambitie verwezenlijkte. Zijn hele politieke leven lang had Farage maar een doel. Het VK uit de EU krijgen. En op 23 juni, de dag van het Brexitreferendum, kreeg hij zijn zin. Geen kleinigheid, zoals hij zelf niet ophoudt iedereen te vertellen die luisteren wil en velen die dat niet willen. ‘Toen ik hier zeventien jaar geleden binnenliep en zei dat ik een campagne wilde leiden om Groot Brittannië uit de EU te trekken, lachten jullie me uit’, zei hij in een triomfantelijke toespraak in het Europees parlement deze zomer. ‘Ik moet zeggen, jullie lachen nu niet meer, hè?’</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Niemand die gedacht had dat het Verenigd Koninkrijk uit de EU zou stappen. De Britten waren slechte Europeanen, maar geen uittreders. Farage componeerde de achtergrondmuziek die de nationale stemming veranderde. In 2006, toen hij voor het eerst leider werd van Ukip, werd hij uitgemaakt voor clown. Zijn partij was ‘amateuristisch, onprofessioneel en zelfs onacceptabel’ (BBC). Ukips voetsoldaten waren ‘idioten en heimelijke racisten’ (David Cameron). Met het charisma van een vochtige dweil, de typering die hij eens van Rompuy voor de voeten gooide, vocht hij door. Veelal, het moet gezegd, in pubs en andere drankgelegenheden. In 2013 wonnen de Ukippers de Europese verkiezingen. Een jaar later riep de Times Farage uit tot ‘politicus van het jaar’.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Alle politieke loopbanen eindigen in een mislukking, zei ooit die andere fundamentalistische nationalist, parlementariër Enoch Powell. Maar niet in het geval van de Ukipleider. Angst om migratie, racisme en haatmisdrijven stegen mede dankzij diens campagne. In het Europees parlement en in de Verenigde Staten, is Farage het nieuwe gezicht van Groot Brittannië, superieur, isolationistisch en verpakt in een dichte mist van nostalgie waar geen doorkomen aan is. Toen de Ukipleider in juli aftrad, zei hij dat hij zijn land weer terug had en nu zijn leven terug wilde. Nadat hij het eerst voor iedereen verknald had.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Farage, de kampioen van het feitenvrije debat, die ‘een politieke aardverschuiving’ wilde veroorzaken, is de succesvolste politicus van Engeland. En daarom dus de nieuwe GLE.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-58308116045902931382016-09-16T19:23:00.000+01:002016-09-16T19:23:30.770+01:00Het cynisme van David Cameron <div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Zegt de naam David Cameron u nog iets? De man die zei : ’Britten trekken zich niet terug. We nemen de leiding, we krijgen dingen voor elkaar’. Dave won onverwacht de landsverkiezingen van 2015, verloor een jaar later het referendum over Brexit en trok zich nederig terug naar de achterste, groene bankjes van het parlement. Daar zou hij tijd genoeg hebben te overpeinzen hoe je in 14 maanden van hero naar zero gaat. Inmiddels terug van een aantal vakanties, gebronsd van gelaat en ronder in de buikstreek, liet hij weten daar toch maar vanaf te zien.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Hij had wel de burgers van zijn kiesdistrict in Oxfordshire gezegd dat het ‘een enorm voorrecht was’ hen te blijven vertegenwoordigen tot de verkiezingen van 2020, maar Dave had zoveel gezegd. Hij had EU-leiders beloofd dat hij het referendum zou winnen. Hij had de natie verteld dat ook als dat niet het geval zou zijn, hij toch zou aanblijven. Maar ja, politiek hè? Of, zoals regeringsleider Harold Macmillan zei toen hem eens gevraagd werd waar hij het bangst voor was, ‘gebeurtenissen, dear boy, gebeurtenissen’. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Dat was een jaar of zestig geleden. Politiek was in die tijd nog een serieus beroep. Beoefend door mensen die hun openbare plicht serieus namen. Getuige Winston Churchill, toch niet de minste, die na zijn premierschap nog negen jaar als backbencher freelance-te.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Maar Cameron zou gaan voor de ‘dash for cash’. Sommige gokwinkels geloven nog dat de gewezen premier aanstuurt op het voorzitterschap van Aston Villa FC, maar zelfs de kans op deze bijbaan wordt niet hoger aangeslagen dan een op 250. Zeker is dat Dave miljoenen kan verdienen met directeurschappen, lezingen en het schrijven van zijn memoires. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Als het om geld te doen is, zou ik bij de multinationals aankloppen. In de liga van internationale rijkdom zit daar de macht, lees ik net. Volgens een onderzoek van de campagnegroep Global Justice verdienen de tien grootste multinationals (Walmart, Apple, Shell) meer dan de meeste landen ter wereld bij elkaar. De superbedrijven stegen vorig jaar in de divisie van 100 economische eenheden, van de 69ste naar de 63ste plaats.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Een paar jaar geleden was cynisme in de pers een ding. Er werd veel over geklaagd en geschreven. Obama beschuldigde de media met cynisme de politiek van de hoop te ondermijnen. In Canada hadden journalisten met die kwalijke eigenschap kiezers van de stembus verdreven, vond regeringsleider Trudeau. In het VK was het niet anders. De Britten, van nature behept met een fijne laag ironie, waren afgegleden naar puur, ranzig cynisme. Ze waren daartoe gedreven door hun verslaggevers, meenden parlementariërs. Nu schrikt de Britse pers niet terug voor het verspreiden van wantrouwen en scepsis. Ze mag ook graag lezers opruien voor politieke doeleinden. Maar het is gewoon niet nodig. Londens politieke klasse heeft laten zien, bij monde van David Cameron, hoe goed ze zelf in staat is cynisme onder het electoraat te verspreiden.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-68030946096623564472016-09-08T12:11:00.003+01:002016-09-08T12:11:39.608+01:00Steekspelen<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">En zo viel het toch nog mee. Een dikke twee maanden na het Brexit referendum en het Verenigd Koninkrijk, dat onverenigd uit elkaar had moeten vallen, is niet alleen heel gebleven, maar springlevend. De Schotten maken geen haast zich af te scheuren, de bankiers zitten nog in de City en een sprinkhanenplaag bleef uit. ‘Dear start-ups’, stond er eerder deze zomer op reclameborden in Londen. ‘Keep calm and move to Berlin’. Kalm blijven deden ze, maar in plaats van naar Duitsland te verhuizen doen de Britten wat ze bij dreigend onheil altijd doen: keep calm and carry on shopping. Consumentenuitgaven stegen in de maand na Brexit met 1.4%. Beter nog: meer Europeanen startten in die eerste bange weken na Brexit nieuwe bedrijven op in Engeland, dan daarvoor. Stop dat in je Europese, economische groei verstikkende, regelzuchtige zak, Berlijn. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">’Ik heb gehuild toen de uitslag van het referendum bekend werd, maar nu denk ik dat het misschien wel goed komt’, zegt een vriendin. De rest van het land lijkt dat sentiment te delen. Degenen die nog steeds treuren om het verlies van Europees lidmaatschap doen dat in stilte. Hun waarschuwingen over Brexit als een armageddon moesten de natie de stuipen op het lijf jagen, maar toen het er op aan kwam bleek niemand in het schrikbeeld te geloven. Het was eenzelfde soort beleving als bij het zien van Silence of the Lambs. Eng, maar ongeloofwaardig.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Tegen de tijd dat een zomer van verregende barbecues plaatsmaakte voor een hittegolf, was het zelfvertrouwen terug. Op de Olympische Spelen triomfeerden de Britten alsof ruling the waves nooit uit de mode geweest was. Team GB kwam thuis uit Rio met armenvol medailles. En als Groot Brittannie, met een bevolking die eentwintigste is van China, boven dat land eindigt op de Olympische medaillespiegel, dan is alles mogelijk. En over de Spelen gesproken, ik lees net dat de National Heritage organisatie een verzoek heeft ingediend om van steekspelen een Olympische sport te maken. Het is namelijk ‘fascinerend om te zien’, zegt een woordvoerster. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Het VK voelt zich niet langer beschaamd of geisoleerd. Elders in Europa worden vrouwen in boerkini’s van stranden gejaagd en hebben zelfs bijen het zwaar te verduren. Maar niet op de Britse eilanden. Brexit gaat de Britten ‘ons land teruggeven’. Een land waar het best bekeken tv-programma Great British Bake Off heet en waar een sport waarbij ridders elkaar met lanzen uit het zadel wippen, de populariteit van Wimbledon moet gaan evenaren. Er is niets om van wakker te liggen. </span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-73848735514617807342016-08-11T10:00:00.001+01:002016-08-11T10:00:25.062+01:00Londen. Voor al uw cynisme<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Ik had gister een (vrij) lang gesprek met mijn zoon over het begrip doorgang. Jongste zoon werkt in een doorgangshuis voor dakloze jongeren, maar volgens mij dekt die term de lading niet meer. Doorgang suggereert een weg naar een bestemming, was mijn argument. En een kaartje voor de nachtbus kun je volgens mij geen bestemming noemen. Als je mensen verwijst naar een onderkomen met stapelbedden en een lauwe douche, kijk, dan heb je het over een bestemming. Geen permanente, maar wel iets definitiefs voor die nacht. Maar als de meeste night shelters in Londen zijn opgehouden te bestaan, en jouw taak wordt het uitdelen van enkeltjes aan mensen onder de 21 om in een nachtelijke dubbeldekker dezelfde route langs Charing Cross te rijden totdat de zon opkomt omdat het in ’s werelds vijfde grootste economie aan opvangcentra met bedden ontbreekt, werk je dan nog voor een doorgangshuis? U ziet mijn punt. Jongste zoon, op den duur, ook. Kom in Londen werken als je zoekt naar een dosis surrealisme om er je cynisme mee te verrijken. Vooral als je werk, dat doorgangshuis dus, op loopafstand ligt van de City, waar de bazen van ’s lands grootste bedrijven jaarlijks gemiddeld € 6.5 miljoen verdienen. Een stijging op 2015 met 10%. Aldus een onderzoek eerder deze week van de High Pay Centre. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">In 1998, las ik laatst, nam een bedrijfsdirecteur, want zo heette CEO’s toen nog, 47 maal het loon van zijn gemiddelde werknemer mee naar huis. Nu is dat 130 keer. Waarmee Britse topondernemers, gerekend naar bedrijfsomzet, proportioneel de grootste verdieners ter wereld zijn. En waarom? De Britse economie heeft mazzel een recessie te ontwijken, zegt de Engelse Bank. De veel bejubelde groei van de laatste tijd was gebaseerd, blijkt, op hete lucht. Ook wel consumentenschuld geheten. Het hield jarenlang de deksel op de ketel van gebrekkige productiviteit, uitgeholde industrieën, tekort aan investering en een chronisch onvermogen te concurreren. Maar Brexit heeft de deksel weggeblazen. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal; min-height: 17px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 14px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Als de signalen uit de City een groep deskundigen bekend voorkomt, dan moeten het ontwikkelingseconomen zijn, denk ik wel eens. Ga maar na. Een kleine sector die pakken geld genereert, waar een kleine groep mee vandoor gaat, tussendoor de economie van een hele natie uit balans trekkend. De financiële en sociale scheefgroei in Groot Brittannië is van adembenemende proportie. Zeker, het stikt in het VK van de iPads maar ook van de voedselbanken die de vraag niet aan kunnen. En van werknemers die pissen in een lege colafles omdat ze van de baas niet naar de w.c. mogen. En van vrouwen die hun nul-urencontract alleen kunnen omzetten in een vast contract als ze hun werkgever seksuele diensten verlenen. En dat alles doet mij meer denken aan India, dan aan, pakweg, Duitsland. Iedereen weet inmiddels dat maatschappelijke ongelijkheid slecht is voor de economie, maar de Britten kunnen maar niet breken met oude gewoontes, vastgeroest in de vrijste der vrije markten. Ik zie tenminste geen andere reden waarom het VK zich zo makkelijk laat vergelijken met een bananenrepubliek. </span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-72763449311858473002016-07-02T18:28:00.002+01:002016-07-02T18:28:18.499+01:00Boos, bedroefd en verdeeld. De Brexistentiële crisis<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 13px;">Ruim een week na het referendum en de Britten kunnen maar niet wakker worden uit de boze droom die Brexit heet. ’Ik schaam me gewoon voor mijn ouders’, zegt het meisje achter de receptie van een West-Londense salon. ‘Ze hebben allebei voor uittreden gestemd. Ik heb ze nog zo gevraagd het niet te doen, en nu hebben ze mijn toekomst opgeblazen. We hebben er vreselijke ruzies over’. Ik was voor lichte afleiding de kapperszaak binnengelopen, maar er is niet aan te ontkomen. Brexit is overal. Het heeft families verdeeld en vriendschappen beeindigd. Inblijvers schrappen uitnodigingen voor verjaardagsfeesten, ‘omdat ik zonder geweer geen Brexiteer wil zien’, zegt een vriend. De ene helft van het land heeft de andere ‘unfriend’. In nagelbars en kebabtenten, niet echt hotbeds van politiek debat, en in bussen en de metro vang je gesprekjes op over Brexit. Ik kan me niet herinneren dat er zoveel over politiek gepraat werd in Londen. En met zoveel emotie. Britse vrienden omhelzen me met de somberte van een begrafenis. Ze zeggen zich ontworteld te voelen. Ze schamen zich Brits te zijn. Ze hebben gehuild, slapeloze nachten gehad en zich misselijk gevoeld bij de gedachte aan Europees isolement. Er is jaloezie op diegenen die op zolder geboorteakten hebben liggen, ooit achteloos in een schoenendoos gegooid, van Oostenrijkse en Spaanse grootouders. Met een dubbele nationaliteit heb je nog een toekomst in Europa. De Ierse ambassade heeft Britten opgeroepen geen paspoortaanvragen meer in te dienen. Het consulaat, dat gemiddeld twee honderd verzoeken dagelijks behandelt voor Ierse paspoorten, heeft er nu op een dag 4000 te verwerken gehad. Sinds ik mijn Britse schoonmoeder tranen in haar afwaswater zag huilen over de stakende mijnwerkers in de jaren tachtig, was er niet zo’n gevoel van doem. ‘Engeland heeft een nieuwe geschiedenis’, zegt een vriendin. ‘Er is een tijdperk <i>voor</i> Brexit en een erna’. De overwinning van de Uittreders heeft de omgangsvormen op straat, doorgaans civiel maar onverschillig, veranderd. Nationalisten triomferen met aanslagen en beledigingen op moslims en Europeanen die een maand geleden ondenkbaar waren.</span><span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;"> </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-width: initial; line-height: normal;">D</span><span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 13px;">e regenachtige dagen na de referendumuitslag laten zich lastig rijmen met de laatste keer dat Groot Brittannië zich onderwierp aan zelfonderzoek. Bij de Olympische Spelen van 2012 presenteerde het land zich als </span><span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: normal;">zelfverzekerd, open, internationaal en verdraagzaam. Was het een illusie?, is de vraag in emails en op twitter. Hoe kan het dat niemand de c</span><span style="-webkit-font-kerning: none; -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 13px;">ulturele oorlog over inkomen, klasse en nationalisme zag aankomen? En is die terug te draaien? ‘Engeland is’, zei Mark Rutte, ‘politiek, monetair, constitutioneel en economisch in elkaar gestort’. ‘Praten uw klanten nog ergens anders over?’, vraag ik een taxichauffeur. ‘Brexit is het enige onderwerp’, zegt hij. ‘Ik wilde bijna dat we het weer gewoon over Uber konden hebben’. Vroeg of laat zal de stemming omslaan. De Britten zullen zich weer bekommeren over de kwaliteit van het gazon en plotontwikkelingen bij Game of Thrones. Op den duur zullen de gevolgen van deze volksopstand leiden tot een nieuwe sociale en economische orde, maar voorlopig zitten de Britten vast in een landelijke catastrofe die ze enkel aan zichzelf te wijten hebben.</span><span style="font-kerning: none;"></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-32040355545610720132016-06-04T14:58:00.000+01:002016-06-04T14:58:35.066+01:00Brexit? Het ligt allemaal aan WO II<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Als het VK op 23 juni besluit de Europese deur achter zich terug te trekken, dan ligt dat voor een groot deel aan de tweede wereldoorlog. Of liever, aan de Britse obsessie daarmee. Hoe de gebeurtenissen van 1939 - 1945 het landelijk denken bepalen, werd me voor het eerst duidelijk</span><span style="-webkit-font-kerning: none; font-size: 11px; line-height: normal;"> </span><span style="font-kerning: none;">tijdens een uitzending van een regionaal, Brits TV programma. Het onderwerp was ‘Europa’, waar in dit geval, zoals zo vaak, de EU mee bedoeld werd. Ik was de enige Europeaan op het podium en waarschijnlijk ook in de zaal, waar een mevrouw de microfoon had opgeëist om me (retorisch) te vragen hoe het VK zich kon identificeren met landen die, als ze niet met Hitler geheuld hadden, door zijn leger onder de voet waren gelopen. We probeerden in 1940 wel degelijk de invasie te stoppen, pruttelde ik, totdat de Duitsers dreigden Amsterdam in de as te leggen. ‘So?’, zei de vrouw. Nou en? En daar was alles mee gezegd. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Dit gebeurde ergens in de jaren tachtig. Ik woonde nog maar kort in Londen en had niet door dat de witte vlag hijsen teneinde je schitterende hoofdstad te sparen, voor de Brit geen excuus is. Had Winston Churchill niet laten zien dat terugvechten geen kwestie was van militaire krachtmeting, maar van principe? En wij, slappe zeikers, waren binnen een week gezwicht. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Don’t mention the war? Als je de Britten de kans geeft, hebben ze het nergens anders over. De tweede wereldoorlog was hun finest hour. Het zou tevens de verschillen tussen het VK en het continent opnieuw definiëren. En zo bepalend dat ze 72 jaar goed bleven. De Europese Gemeenschap was de oplossing voor een continent dat conflict wilde begraven met coordinatie. Het afstaan van soevereiniteit was hiervoor een kleine prijs. Voor Britten was Europese toenadering het antwoord op een probleem dat ze niet hadden. Dus waarom hun soevereiniteit delen?</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De Britten zijn niet anti-Europees of anti buitenlands. Ik woon in de meest diverse hoofdstad ter wereld. De tweede taal in Engeland is Pools. De Indiase curry is het nationaal gerecht. En met bijna een half miljoen Fransen, is Londen de vijfde grootste Franse stad. Er zijn weinig andere Europese landen waar buitenlandse invloeden zo makkelijk geabsorbeerd worden. Toen ik er kwam wonen was Londen de hoofdstad van Groot Brittannie, nu is ze van iedereen. Maar wat de Britten niet hebben is een gedeelde Europese identiteit. Het verklaart de totale onverschilligheid jegens de gevolgen van uittreding voor het vasteland. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Britse politiek en cultuur zijn doordrenkt van een nostalgisch verlangen. ’We hebben meer gemeen met mensen in India en Australië dan met Duitsers en Fransen’, zei de vrouw in dat TV programma ook nog. De Britten waren nooit volwaardig lid van Team Europa. Ze waren de veeleisende, lastige, stampvoetende diva. Het was altijd zij en wij. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">De tweede wereldoorlog is overal. Van de 800 boeken die jaarlijks over Hitler geschreven worden, komt 80% uit Engeland. In geschiedenislessen op school domineren de wereldoorlogen. De periode 1939-1945 inspireert videospellen, opera’s, t.v. series en stripverhalen. Zeg ‘Duitsland’ tegen een Brit en er zal geen Angela Merkel, maar een swastika op zijn netvlies verschijnen. Ieder etmaal doemt er ergens wel een verhaal over WOII op. En vooral over het feit dat de Britten hem wonnen; een historisch gegeven waar voortdurend bij stilgestaan moet worden. In 2015 alleen al werden de bevrijding van Auschwitz herdacht, VE Day, de dood van Winston Churchill en de Hardest Day, waarbij Spitfires over Kent vlogen ter herdenking van iets waar eigenlijk niemand van gehoord had. De tweede wereldoorlog is een gebeurtenis die weinig zich meer herinneren, maar die bepaalt hoe Britten de wereld zien. En vooral de EU.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal; min-height: 18px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 15px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Zo erg is het toch niet, zei mijn Britse echtgenoot kort geleden aan het ontbijt, toen de obsessie met het verleden weer eens ter sprake kwam. Ik hoefde enkel triomfantelijk te wijzen naar de stapel recensies van de jongste Britse film, ‘Dad’s Army’ (‘Daar komen de schutters’). Want zo erg is het namelijk wel.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-34866447862314425962016-05-10T17:03:00.000+01:002016-05-10T17:03:43.715+01:00Boaty MacBoatface bedreigt Britse democratie<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Heeft de Britse democratie nog wel bestaansrecht? Duizenden namen vorige week de moeite hun stem uit te brengen, om uiteindelijk toe te zien hoe hun wil door een arrogante élite genegeerd werd. De uitslagen voor verkiezingen voor een nieuwe burgemeester van Londen, een nieuw bestuur in Schotland en honderden gemeenteraadszetels in Engeland werden gerespecteerd, maar misschien wel de belangrijkste uiting van populaire voorkeur, werd de nek omgedraaid.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Een nieuw laboratoriumschip dat de Noord- en Zuidpoolse wateren gaat onderzoeken, zal namelijk niet de naam Boaty McBoatface krijgen, zoals een overweldigende meerderheid wilde, maar gaat David Attenborough heten. En David Attenborough, naar de wetenschapper achter talloze natuurdocumentaires, kwam niet eens tweede. In een vlaag van verstandsverbijstering of democratische geestdrift, had de Natural Environment Research Council (NERC) besloten het publiek te vragen een ‘inspirerende naam’ te bedenken voor de nieuwe, prestigieuze schuit. En die kregen ze. Bijna overweldigd door hun eigen creativiteit werden titels aangedragen als: It’s Bloody Cold Here, Usain Boat en Ice, Ice Baby. Maar de site crashte met Boaty McBoatface die, met 125.000 stemmen, de onbetwiste winnaar werd. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Of ze soms ‘krankzinnig geworden waren’, foeterde een oud hoofd van de marine over zijn landgenoten. De man die de naam Boaty McBoatface geïntroduceerd had, bood zijn excuses aan. De minister voor wetenschappen pleitte voor begrip. De Britten snapten toch wel dat Londen met geen mogelijkheid een schip van € 260 miljoen met Boaty McBoatface in koeienletters op de zijkant, de oceanen op kon sturen.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Professoren van de NERC zijn vanmiddag in het parlement op het matje geroepen. De vaste kamercommissie van wetenschap en technologie wilde weten of de online oproep om naamsuggesties een triomf was geweest voor publiciteit voor de obscure organisatie of een ramp. En hadden ze niet beter moeten weten? Eh nee, zei professor James Wilsdon die zelf zijn stem op Boaty MacBoatface bleek te hebben uitgebracht.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Hoewel tenminste een minister vond dat de wil van het volk gerespecteerd moest worden, gaat het bewuste schip David Attenborough heten. Maar Boaty MacBoatface is niet helemaal van de kaart geveegd. Ze zal verder leven op een onderzeeër (jawel, een gele). Inmiddels is een nieuwe online petitie gestart die David Attenborough vraagt om zijn naam bij de wet te veranderen in Boaty MacBoatface. De revolutie kan niet ver weg meer zijn.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-46640695310605665312016-04-21T10:18:00.001+01:002016-04-21T10:18:10.325+01:00Hoera, de queen is 90. En na Elizabeth de republiek!<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
Als er een onderwerp is waarover ik meer dan welk ander bericht heb, dan is het de Britse monarchie. Urenlang heb ik Elizabeth gevolgd. Als een stalker heb ik haar achterna gezeten en, doorgaans van de andere kant van een dranghek, bekeken en bespied. </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
Ik heb gesproken met haar hofdames, paleismedewerkers (’als ze er niet is, mogen wij gebruik maken van haar zwembad’) en handschoenenmaakster. En ik heb thee gedronken in haar achtertuin (weliswaar met 7885 anderen, maar toch). Toen ik de namen van ’s lands fanatiekste monarchisten begon te kennen, meest bejaarde dames die hun heldin overal volgen, wist ik dat het tijd was af te kicken. Als het aan mijn opdrachtgevers lag was ik achter een heg van een van haar vele paleizen gaan wonen. Maar er komt een moment waarop je nog zoiets als een eigen leven wil.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
Heb ik haar zien veranderen? Omdat Elizabeth de goeie gewoonte heeft (voor een onberispelijk conservatief staatshoofd) nooit interviews te geven, draait alles om de interpretatie van haar lichaamstaal. En, voor wat het waard is, ze is tegenwoordig minder sfinx-achtig, glimlacht vaker, lijkt meer ontspannen. Alles in gradaties, natuurlijk. Spontaan en goedlachs zal ze nooit worden.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
En dat hoeft ook niet. De Britse vorstin is universeel bekend en geliefd en wordt als geen ander staatshoofd gerespecteerd. Elizabeth is<i> de </i>queen. Wij kunnen in Nederland ons eigen koningshuis hebben, wat de rest van de wereld betreft is er maar een koningin. En die zit in Londen. In eigen land is Elizabeth niet alleen het symbool van de monarchie, ze<i> is </i>de monarchie. Geen Britse vorstin die ouder is geworden dan Elizabeth. Niemand ook die langer op de Britse troon zat. Mensen van mijn generatie in Nederland Juliana, Beatrix en Willem-Alexander meegemaakt. Mijn Britse vrienden kennen alleen Elizabeth. Hoe lang dat zo zal blijven is de niet uitgesproken vraag. Aftreden, het A-woord, wordt binnen de paleismuren niet gebezigd. ‘Dat is net zoiets als ‘fuck’ zeggen in de kerk’, zei een paleismedewerker tegen de schrijver Stephen Bates. Uit respect voor de queen wordt de discussie over het leven na Elizabeth niet gevoerd.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
Anna Whitelock, een historica in Londen, zei kortgeleden te geloven dat als de queen niet meer actief zal zijn, pakweg over een jaar of tien, vijftien, het vorstenhuis ‘op zijn laatste benen kan staan’. Tegen 2030 zouden de onderdanen het idee van een republiek ‘wel eens heel aantrekkelijk kunnen vinden’. De steun voor de monarchie, zei ze, is steun voor de queen, niet voor het instituut. De vraag over hoe relevant een koninkrijk is in een moderne samenleving, wordt niet gesteld. De discussie over wat voor land Groot Brittannië wil zijn, zal pas gevoerd worden als Elizabeth niet langer de troon bezet. Sommige Gemenebestlanden hebben dat debat al aangezwengeld. Jamaica, Canada, Australie en Nieuw-Zeeland laten van tijd tot tijd doorschemeren het met Elizabeth voor gezien te houden. Zij zouden liever hun eigen staatshoofd kiezen, dan verder te gaan met Charles. Zeker is dat zolang de queen in Buckingham Palace zit, alles bij het oude zal blijven. Dus als de onderdanen straks roepen long live the queen, dan menen ze dat. Letterlijk. </div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-12298594145281243472016-03-03T12:08:00.001+00:002016-03-03T12:08:14.955+00:00Liever vuil dan Clean For The Queen<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Wat geef je een vrouw die alles heeft voor haar negentigste verjaardag? Een schoon land, natuurlijk! Als het aan de bedaagde, welbespraakte leden van Keep Britain Tidy en Country Life Magazine ligt, gaan een miljoen Britten dit weekeinde in het hele land winkelwagentjes uit kanalen vissen, matrassen uit voortuinen halen en heggen bevrijden van plastic tasjes. Tegen de tijd dat het Britse staatshoofd op 21 april jarig is, moet je van de M25 kunnen eten.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
Afval is een probleem, vinden de Britten. 90% vindt het zelfs een ‘enorm probleem’. </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
De website van Clean For The Queen spreekt van een green and pleasant land, bedolven onder ‘voedselverpakking, plastic flessen, afhaalmaaltijden en sigarettenpeuken die onze natuur, straten, platteland en gevoel van trots aantasten. Hoe beter onze dankbaarheid aan Hare Majesteit te betuigen, dan ons land schoon te maken?’ </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
De initiatiefnemers gaan ervan uit dat de vorstin zich ergert aan de twee en een half miljoen stuks afval die per dag worden weggegooid. Maar wie zegt dat ze zich daar zelfs maar van bewust is? Als er iemand een vertekend beeld moet hebben van de hygiënische staat van haar land, is dat Elizabeth. Overal waar ze komt zijn blinken de stoepen en ruikt het naar verf. Het is zelfs niet ondenkbaar dat het staatshoofd gelooft dat er planten in Britse toiletten groeien, zo hardnekkig zou de gewoonte van haar gastheren zijn om voor haar bezoeken in de regio een pot azalea’s in w.c.bakken te zetten.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
Indicaties zijn dat de organisatoren van de opruimcampagne het enthousiasme van de onderdanen om hun staatsvrouwe een schoon land te geven, enigszins overschat hebben. Zeker, Clean For The Queen trendde al gauw op twitter maar om de verkeerde redenen. ‘Schoonmaken voor de queen?’, was een vrij typische reactie, ‘de middeleeuwen zijn voorbij, wij zijn geen horigen’. En: ’We doen er beter aan onze democratie schoon te vegen’. </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
De digitale tegenwind heeft de initiatiefnemers enkel sterker gemotiveerd. Volksvertegenwoordigers zijn geronseld over de brug te komen met een ‘nieuwe straf voor afval aso’s’. De wegwerpboete zal worden verdubbeld tot € 210 euro. Tegelijkertijd roept de campagne Britten op om ‘mensen die vuilnis weggooien daarop aan te spreken’. Dat kan best eng zijn, erkent de website. Het advies is om teksten als ‘oi mate, oprapen die troep’, achterwege te laten en te doen alsof de overtreder een vergissing begaan heeft en per ongeluk de kauwgom uit zijn mond heeft laten vallen. In cynischer delen van het land was de verontwaardiging voelbaar. ‘Wat?’, reageerde een onderdaan. ‘Moeten we elkaar er nu ook nog bijlappen?’ De verwaaide chipszakken en koffiebekers die het VK zo herkenbaar maken, zullen voorlopig wel blijven liggen.</div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-41375438387255129632016-02-16T16:37:00.000+00:002016-02-16T16:37:35.674+00:00Wel of niet in de EU blijven? De Britten zijn niet geïnteresseerd.<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
Er bestaat een kans, volgens de peilingen zelfs een grote, dat het VK over zes maanden gaat beginnen zich los te maken uit de EU. Een ingewikkeld proces dat jaren zal duren. De beslissing in de EU te blijven of uit te treden, is de belangrijkste die de Britten zullen maken sinds ze in 1975 voor toetreding tot de Europese Gemeenschap stemden. Of sinds, volgens sommigen, de Engelsen zich voor het laatst van een vreemde bezetter bevrijdden na de invasie van Fishguard van 1797.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
Bepalend of niet, het referendum, dat mogelijk al in juni gehouden wordt, houdt de Britten nauwelijks bezig. Het blijft bij vrienden thuis, in de metro of in het café als gespreksonderwerp onaangeroerd. De Britten waren nooit geïnteresseerd in de EU. ’Europa’ was altijd een obsessie van een kleine groep, meest conservatieve politici en een nog kleinere groep excentrieke persbaronnen. Tien jaar geleden zei David Cameron dat hij een einde wilde aan ‘het eeuwig gezeur over Europa’ binnen zijn partij. Maar toen bij de Tories paniek uitbrak over de stijgende populariteit van de Eurosceptische Ukip partij, liet hij zich verleiden een referendum uit te schrijven over in blijven of uittreden. De angst voor Ukip bleek later ongegrond, maar toen was het te laat. Cameron had de volksstemming beloofd. Niet uit landsbelang, maar uit partijbelang.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
Het referendum moest de burgeroorlog in de Conservatieve Partij smoren, tenminste tot het moment waarop de regeringsleider in triomf met een nieuw akkoord voor het Britse bestaansrecht in de EU, naar huis zou reizen (vermoedelijk vrijdag). Want laten we duidelijk zijn: de nieuwe deal die Cameron bezig is uit de lidstaten te persen gaat niet over echt dwingende zaken als hervorming van de EU, vluchtelingen, of de Eurozone, het gaat over unieke Britse zorgen. Voor Londen, dat alles door de koker ziet van eigenbelang, is al het andere nauwelijks relevant. In het akkoord zal Brussel beloven Londen niet lastig te vallen met plannen voor verdere integratie. De Britten mogen ook de rem zetten op uitkeringen voor migranten. Die wijzigingen moeten, is de gok, de kiezers overtuigen bij de EU te blijven. </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal; min-height: 16px;">
<br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 13px; line-height: normal;">
Het risico dat Cameron neemt met de toekomst van het VK is adembenemend. Zijn eigen positie is duidelijk. De Britse regeringsleider wil de plaats aan de tafel waar de afspraken gemaakt worden van ’s werelds grootste handelszone, niet opgeven. Mocht dat toch gebeuren, dan heeft hij het helemaal aan zichzelf te wijten. </div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-28964467160201231472015-12-02T07:33:00.001+00:002015-12-02T07:33:14.417+00:00Erbij horen<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal;">
Het Britse parlement beslist vanavond mee te doen met luchtaanvallen op IS-doelen in Syrië. Niet dat Londen een plan heeft voor hoe Syrië eruit moet zien na IS. Er is ook geen militaire strategie hoe de end-game te bereiken. De Britten doen mee omdat, zoals premier Cameron zei na de aanslagen in Parijs, ‘we niet langer aan de zijlijn kunnen blijven staan’. ‘Onze bondgenoten vragen zich af, als we nu niet meedoen, wanneer dan wel’. Anders gezegd, Londen doet mee omdat Washington het verwacht. Het bombarderen van Syrië is een zaak van power, prestige en gezichtsverlies. De Britten gaan oorlog voeren omdat ze niet buitengesloten willen worden. Hun belangrijkste drijfveer is de angst het jongetje op de speelplaats te zijn waar niemand mee wil spelen.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal;">
Militair gezien zullen de Britten weinig toevoegen aan een coalitie die al uit 65 landen bestaat. Zeker, de Brimstone, een raket die veel preciezer is dan ieder ander wapen in het Franse of Amerikaanse arsenaal, is nuttig. Maar hij is niet doorslaggevend. Gevraagd wat voor verschil Britse deelname zal hebben aan de luchtoorlog, zei oud majoor generaal Jonathan Shaw nuchter: ’niet veel’. De Britse deelname zal zich beperken tot luchtaanvallen. Het leger zal zeker niet worden ingezet. Cameron heeft ‘Britse laarzen aan de grond’ uitgesloten. De vaste kamercommissie van buitenlandse zaken wilde kortgeleden weten ‘welke grondtroepen de ingenomen regio’s in Syrië gaan bewaken en besturen?’. Het antwoord was ‘een plaatselijke, gematigde oppositiemacht’ van 70.000. Het overtuigde niet omdat de milities in kwestie om te beginnen geen eenheid zijn en vaak ook niet gematigd.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 14px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal;">
Oorlog is politiek met andere middelen, zei de Pruisische strateeg Carl von Clausewitz. Oorlog is geen onnatuurlijke reflex voor het Verenigd Koninkrijk. De notie van luchtaanvallen op Syrië zijn, zoals de Amerikanen zeggen, ‘een déjà vu all over again’. Voordat IS het doel was, had Londen het gemunt op al Qaeda en op de Taleban, op kolonel Khadaffi en Saddam Hoessein. In Libië ging het, in de woorden van Cameron destijds, ‘om het redden van mensenlevens’, te weten die van de burgers in Benghazi. Vier jaar later is Libië een mislukte staat aan de Middellandse Zee van waaruit IS en andere islamitische militanten hun jihad exporteren. Van de invasie van Irak in 2003 leerden Britse en andere westerse politici hun legers thuis te houden. Ze leerden niet om af te zien van inmenging. </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 14px;">
<br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: normal;">
Groot Brittannië zou een rol van betekenis kunnen spelen in Syrië. Er is een historische band met de regio en bekendheid met het Syrische leger. ‘Het VK kan een visie ontwikkelen voor hoe je plaatselijke strijders mobiliseert en opleidt om IS te verslaan’, zegt Hassan Hassan, een Syrië deskundige van de denktank Chatham House. Het overhalen van Soenie rebellen om zowel IS als Assad te bestrijden is, zegt Hassan, op den duur de sleutel tot succes. Maar dat vereist politieke wil en een nieuwe, eigen visie. Een die verder reikt dan mee willen doen met de anderen.</div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-54887596856464401582015-11-01T17:45:00.001+00:002015-11-01T17:45:20.972+00:00Tip voor Andrew Lloyd Webber<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Elders in Europa hebben ze democratieën met gekozen volksvertegenwoordigers. In het VK beslissen musicalschrijvers en miljonairs over leven en welzijn van minimumloners. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Alsof iemand eraan twijfelde, hebben de Britten opnieuw bevestigd waarom zij het patent hebben op politieke satire. Het Hogerhuis stemde vorige week voor nieuwe bezuinigingen. De belastingkredieten van ‘s lands laagstbetaalde werkers moesten omlaag. En dus snelden de lords en ladies naar de gotische senaat aan de Theems, om daar hun democratische plicht te doen. Senator Andrew Lloyd Webber kwam overgevlogen uit New York. Het scheelde dat hij toch in Londen moest zijn voor de heropening van zijn musical Cats. Lloyd Webber, die voor het laatst meedeed aan een Hogerhuisdebat in 2013, stemde voor de bezuinigingsmaatregel. Evenals tientallen andere miljonairs die hun hermelijn en titel aan premier Cameron of diens voorgangers te danken hebben. Maar het waren er niet genoeg. Lloyd Webber en de zijnen moesten het afleggen tegen de progressieven. Tegen mensen als de negende graaf van Clancarty (als in: negende generatie van zijn familie die zich graaf mag noemen) en burggraaf Chandon of Aldershot. Dankzij hen blijven drie miljoen Britse gezinnen de gang naar de voedselbank voorlopig bespaard. Noblesse oblige. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Natuurlijk is premier Cameron woedend. Hoe durven senatoren, benoemd voor het leven, de vloer aan te vegen met het Lagerhuis waar gekozen parlementariërs de bezuinigingsvoorstellen goedgekeurd hebben? Meerdere keren, zelfs. Dit mag niet weer gebeuren, donderde de premier. De Lords moesten een kopje kleiner. Even tilde Cameron het Britse electoraat dat zijn senaat beschouwt als antiek, gedateerd en onbekwaam uit zijn impasse. Zou de regeringsleider de titels gaan schrappen? Partijdonors uit de senaat weren? Maar nee, de koehandel in titels zal blijven. De Britse regeringsleider heeft geen enkele ambitie het hogerhuis te hervormen. Hij heeft enkel een maat gevraagd, Lord Strathclyde (roepnaam Thomas Calloway Dunlop du Roy de Blicquy Galbraith) de constitutionele verhouding tussen de twee kamers ‘tegen het licht te houden’. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Een optie voor Cameron is de senaat te overspoelen met nog meer Conservatief gezinden. Geen geringe opgave, overigens. Het Hogerhuis is met 840 leden de grootste vertegenwoordiging ter wereld, op de Chinese na. Het is met zijn titels en ceremonies, vooringenomenheid en schandalen, de politieke variant van Downton Abbey. En over internationale hits gesproken. Waarom moet Lloyd Webber eigenlijk terugvallen op Cats, waarom blijft hij niet dichter bij huis? Weinig plekken waar de ingrediënten voor een succesvolle, satirische spektakelshow zo voor het oprapen liggen als in zijn politieke onderkomen. </span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-9747593947683867182015-10-01T13:51:00.004+01:002015-10-01T13:51:52.139+01:00De Britse behoefte aan saai<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Het was de politieke aardebeving van een generatie. Niemand had verwacht dat de grijze, 66-jarige Jeremy Corbyn leider zou worden van de Britse sociaaldemocraten. Terwijl het toch geen raadsel is. Je hoeft alleen maar naar de man te kijken. Het eerste wat je ziet is beige. Van de kleur van zijn tanden tot zijn broeken en de daar niet bij-passende jasjes. Als je dan leest wat zijn hobby is (het fotograferen van afvoerputjes) valt alles op zijn plaats. Corbyn heeft zijn onverwachte succes maar aan een ding te danken; hij voldoet aan de innerlijke behoefte van de Brit aan saaiheid.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Het zojuist gepubliceerde boek Dull Men of Great Britain, over veertig saaie mannen, is vol Corbyn-achtige types. Mannen (saaie vrouwen bestaan niet) die een dagboek bijhouden van iedere keer dat ze het gras maaiden sinds 1984. Mannen die ieder treinstation van het land (2548) gefotografeerd hebben. Mannen die verzamelen. En niet zomaar speelgoedsoldaatjes, maar melkflessen, bakstenen, grasmaaimachines en verkeerskegels. ‘Als mensen vragen naar mijn hobby’, zegt de verzamelaar van de laatste een tikje teleurgesteld, ‘is het gesprek vaak snel afgelopen’. Het zijn kerels waarvan wij wellicht denken: een deskundige op het gebied van dwangneuroses is hier zomaar niet klaar, maar die in eigen land gewaardeerd worden als bewakers van de grens tussen excentriciteit en saaiheid. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De saaie Brit wordt, als hij geen boeken of kalenders publiceert, met rust gelaten in zijn schuur. Waar hij de bierblikjes die hij veertig jaar lang verzameld heeft herschikt. Of de handzagen telt, een onderwerp waarop hij promoveerde. De mannenschuur is overigens een ding in Engeland. Af en toe publiceren zondagsbladen foto’s van schuren die de trotse eigenaren verbouwd hebben tot Victoriaans ginpaleis of Tiroolse hut. Een eerbetoon aan deze vrouwvrije enclave werd vorig jaar, onder de titel Fifty Sheds Of Grey, een bestseller. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De Britse Dull Men’s Club heeft 5000 leden. Waaronder het trio dat er ieder weekend met meetapparatuur op uitgaat om de hoogte van heuvels vast te leggen. Dit om te kunnen garanderen dat heuvels ‘s nachts, toen niemand oplette, geen bergen geworden zijn. Op de website ‘waar we het gewone vieren’ pagina’s met titels als <i>spanning zonder gevaar </i>en nieuws over de Vereniging voor de Waardering van Rotondes. Van grote zorg voor de club van saaie mannen, ‘born to be mild’, zijn de bagagecarrousels op vliegvelden. Want hoe weet je, als je zo’n band nadert, van welke kant je koffer wordt aangevoerd? De site zoekt naar informatie over welke vliegvelden bagagebanden hebben die met de klok mee lopen en welke er tegenin. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">In het land waar het leger een eigen vereniging heeft voor volgelspotters, zijn saaie mannen geen bedreigde minderheid. Als ze al een minderheid zijn. Ze worden gewaardeerd en gekoesterd. Een passie voor afvoerputjes zou elders wellicht de worp naar de macht hebben afgeremd, maar niet, zoals Jeremy Corbyn bewijst, in Groot Brittannië.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-11904299355052466262015-09-21T16:28:00.003+01:002015-09-21T16:28:29.244+01:00Pig Gate<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Ik heb mijn timeline zelden zo blij gezien als vandaag. Als een ding een muisgrijze maandag gegarandeerd opvrolijkt dan is het een onofficiële biografie over het losbandige, bevoorrechte leven van een Britse premier en bijbehorende bizarre, seksuele rituelen. Dat David Cameron in zijn studententijd lid was van de superexclusieve Bullingdon Club, een eetvereniging die naam maakte door restaurants waar de leden dineerden in opzichtige, met de hand gemaakte kostuums kort en klein te slaan, was bekend. Er is ook niet veel voor nodig om Cameron voor te stellen als lid van een sociëteit waarvan de drijfveer was ‘te walgen van de armen’. En de onthulling dat de premier wiet rookte, luisterend naar glam rock, stootte enkel op afkeur omdat hij Supertramp in de cassetterecorder had zitten. Het enige wat verbaasde, alleen omdat dat het doorsnee verbeeldingsvermogen teboven gaat, was dat Cameron bij een van die ontgroeningsbijeenkomsten van zo’n vereniging voor verwende, Engelse jongens, zijn geslachtsdelen in de snuit van een dode varkenskop zou hebben gelegd. ‘Nog nooit zo blij geweest vegetariër te zijn’, twitterde partijleider van de LiberaalDemocraten Tim Farron. De rest van de dag bleven #piggate en #Hameron trending. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Dat de bron achter deze bizarre ontmoeting met een varkenskop anoniem is, doet aan de opwinding niets af. Evenmin als het feit dat de foto die van dit onvergetelijk moment zou bestaan, onvindbaar blijkt. Sommige dingen, zoals de Sun ooit zei, zijn gewoon te goed om na te trekken. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">‘Call me Dave’, gepubliceerd in de Daily Mail, lijfblad van Midden Engeland en bewaker van de Britse moraal, zal geen politieke aardverschuiving veroorzaken. Daarvoor heeft Lord Ashcroft, de man achter de onofficiële biografie, zich teveel laten leiden door wraakzucht. Michael Ashcroft, self made multimiljonair en nadrukkelijk niet zoals Dave geboren met een zilveren lepel in de mond (of onder de neus; het boek weet ook van cocainegebruik chez Cameron), was penningmeester van de Conservatieve partij. Hij was ook een gulle donor die naar eigen zeggen de Torykas spekte met € 12 miljoen. Ashcroft deed dat niet voor niks. De Lord ambieerde een regeringspost die Dave hem voor de verkiezingen van 2010 zou hebben beloofd. De ministersbaan bleef uit en met ‘Call me Dave’ komt Ashcroft de premier met een boksbeugel bewerken. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Wat Pig Gate wel doet is het faillissement van het Britse bestel blootleggen. Politeke partijen in het VK zijn, net als in de VS, afhankelijk van particuliere donors. Grote financiers kunnen erop rekenen voor hun cheques te worden beloond met een titel en een plaats in het hogerhuis. Het is een van de redenen waarom de Britse eerste kamer met bijna 800 inzittenden het grootste wetgevende orgaan ter wereld is, op de Chinese na. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Zal Pig Gate Dave schaden? Nauwelijks. Zijn geprivilegieerde milieu en reputatie ‘meer geïnteresseerd te zijn in het behoud van zijn premierschap dan er iets mee te willen bereiken’, zitten hem niet dwars. De kiezers waardeerden Cameron bij de verkiezingen in het voorjaar zelfs met een parlementaire meerderheid van twaalf zetels. Pig Gate is hooguit een tijdelijke afleiding voor de rechtse kwantiteitsbladen die zich binnenkort weer zullen storten op hun echte taak: het afbranden van linkse Labourleider Jeremy Corbyn.</span></div>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-82841693893362534382015-08-20T17:38:00.000+01:002015-08-20T17:38:20.185+01:00Migratie, mythe en hypocrisie<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De balans opmakend, viel het eigenlijk nog mee. Wat nodig was om ingezetenen in het Jungle kamp van Calais tot inkeer te brengen, was de verhoging van hekken, scherpere controles en humanitaire hulp. En ziedaar. De duizenden die zich vorige week nog op de treinen gooiden hebben zich bij hun lot neergelegd. Ze gaan Frans leren en hebben asiel in Calais aangevraagd. Resultaat! En opluchting in Londen. Sinds de entente cordiale (1904) was de Frans-Britse samenwerking niet zo effectief geweest. Helaas is Calais een schijnprobleem. Om illegale migratie echt neer te sabelen hoeven Britse ministers Het Kanaal niet over te steken. Veel beter is de schimmige, grijze markteconomie thuis af te knijpen. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Er wonen ongeveer een miljoen illegalen in Groot Brittannië. De meesten zijn niet achterin een vrachtwagen de grens over gesmokkeld, maar kwamen het land binnen via de paspoortcontrole van Heathrow. Legaal, dus. Ze doken onder toen hun studenten- of toeristenvisum afliep. De doorsnee illegale migrant in Londen is een Australische barristo of een Braziliaanse bordenwasser; mensen die de Kanaaltunnel alleen van de TV journaals kennen.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De regering in Londen mag graag opgeven over het wonderbaarlijke herstel van de Britse economie. Sinds 2010 kwamen er in het VK een recordrijke twee miljoen banen bij. Maar het banenwonder snijdt aan twee kanten. Britse werkgevers kunnen de buitenlandse verpleegkundigen, chemisch ingenieurs, keukenchefs en metselaars niet aangesleept kijgen. Maar die markt is niet weggelegd voor de illegalen. Voor hen, ‘de zwerm’ in Camerons retoriek, is de zwarte economie de honingpot.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De Britse economie is buigzaam als een slappe patat. Migranten kunnen in het VK zonder papieren werken. Er is geen aanhoudingsplicht want de Britten, indachtig hun obsessie met privacy, is het begrip identiteitskaart vreemd. Ideale omstandigheden voor bendemeesters die goedkope arbeiders verschaffen aan bedrijven die geen vragen stellen. Duizenden illegalen hebben banen die, in het vijfde rijkste land ter wereld, onderbetaald en onzeker zijn en vaak gevaarlijk en smerig. Ze blijven in dienst totdat ze voor een lading nieuwe, nog goedkopere migranten worden ingeruild. De veelbejubelde flexibele arbeidsmarkt is doorgeschoten naar een race naar de bodem. De uitbuiting van migranten, schreef Felicity Lawrence in The Guardian, ‘is onze manier van leven geworden’.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">David Cameron wil de illegale markt, goed voor 10% van het Britse BBP, aanpakken. Werkgevers die illegalen in dienst hebben gaan worden beboet. Huiseigenaren die aan illegalen verhuren riskeren een gevangenisstraf van vijf jaar. De Migratie Advies Commissie moet het nog zien gebeuren. Het vreugdevuur waarop destijds de bepalingen gegooid werden die de arbeidsmarkt reguleerden, brandde grote gaten in de naleving van controles. Anders gezegd: commerciële organisaties nemen het risico werknemers onder het minimumloon te betalen, omdat overheidsvertegenwoordigers zich toch niet laten zien. Bedrijven schatten de kans op een inspectie op een in de 250 jaar, zei de Migratie Advies Commissie tegen The Times. De kans op vervolging was eens in de miljoen jaar. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Londen wankelt tussen tegenstrijdig en hypocriet als het gaat om de bestrijding van ‘ongereguleerde arbeiders’. En dat kan ook niet anders. Dat hoge hekken aan de Kanaaltunnel migranten kunnen tegenhouden is een mythe. Evenals de notie dat je migratie gaat aanpakken terwijl je een economisch model promoot dat daar juist van afhankelijk is. </span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-68800089245966962582015-05-06T15:13:00.001+01:002015-05-06T15:13:16.744+01:00Waarom de Sun deze verkiezingen niet gaat winnen<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><b><i></i></b></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">In mijn huis in west Londen gaan donderdagochtend de kaarsjes aan in de hoop op een royale overwinning voor Ed Miliband. Niet dat ik in God geloof, en zelfs niet in de Labourleider. Maar als je het bijna onmogelijke wil afsmeken, gaat niets boven de vertrouwde symboliek van een katholieke opvoeding. Millibands politiek is niet overtuigend, zijn leiderschap oninspirerend. Maar als hij de verkiezingen wint zal hij de eerste Britse premier zijn in veertig jaar die daar mediamagnaat Rupert Murdoch niet bij nodig had. Sterker, Red Ed zal de politieke top bereikt hebben ondanks de zwartmakerij van 85% van de Britse pers. Resultaat! Vlag uit.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Een paar maanden geleden liep Murdoch de burelen van zijn Sun binnen om hoofdredacteur David Dinsmore ervan langs te geven. Dinsmore, die zijn stercolumnist betaalt om migranten met kakkerlakken te vergelijken, was te aardig over de Labourleider. Miliband moest ‘scherper gedemoniseerd’ worden. ‘It’s the Sun wot won it’, zei het blad na een onverwachte overwinning van de Tories in 1992. De grootste krant van het land (oplage 1.8 miljoen) meent dat het politici kan maken en breken. En politici geloven het ook.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Het eerste bezoek dat Tony Blair aflegde nadat hij partijleider werd, was aan Murdoch in Australië, een halve wereld ver weg. De mediamagnaat was toen al decennialang kind aan huis in Downing Street. Hij zette premiers onder druk om zich anti-Europeser op te stellen. Zijn redacteuren zouden later de inner circle van Cameron bevolken. Totdat bleek dat hun krant duizenden Britten had afgeluisterd, hun bankrekeningen had geopend en voice mails had gehackt. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Het hacking schandaal verzwakte Murdoch en gaf een aarzelende Miliband, want zo heldhaftg is onze man nou ook weer niet, de moed om op de tenen van de persbaron te gaan staan. Red Ed verzette zich toen Murdoch de resterende aandelen in BSkyB wilde overnemen. Hij verklaarde dat onder zijn premierschap geen enkele organisatie meer dan 34% van Britse media zou mogen bezitten. Anders gezegd: het voortbestaan van Murdochs mediarijk in het VK hangt af van wie straks eerste minister wordt. Binnen twee dagen na zijn bezoek aan de redactie van de Sun had de krant de Labourleider de oorlog verklaard.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Miliband, de ‘Noord-Londense geek’ die ‘er raar uitziet’, ‘onpatriottisch is’ en ‘het Verenigd Koninkrijk zal verraden’, is de vijfde colonne, de vijand in het midden. Buiten de stal van Murdochbladen is hij de zoon van ‘the man who hated Britain’, zoals de Mail on Sunday vader Ralph Miliband, een gevluchte jood en marxistische filosoof, eens profileerde. Voor de Daily Telegraph is een Labouroverwinning ‘nachtmerrie in Downing Street’ en Miliband ‘een bom’ en een ‘gevaar voor het voortbestaan van het Verenigd Koninkrijk’. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De Murdochbladen, de Daily Mail en Daily Telegraph zijn afzonderlijk indrukwekkend genoeg. Maar samen zijn ze formidabel. Tijdens verkiezingscampagne’s worden voorpagina’s geschreven met schuim op de mond. Wat verklaart waarom het bij lezing voelt alsof je in het gezicht gespuugd wordt. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Niet dat de kiezers zich er veel van aantrekken. Als het electoraat zich liet leiden door hun dagblad zouden Labour en Conservatieven niet nek-aan-nek liggen. De reden waarom Britse kranten zich gedragen als twittertrollen is paniek. Ze zijn bang voor een regering die hun financiële belangen dwarsboomt en doodsbang genegeerd te worden. Dit zijn de eerste Britse verkiezingen waar kranten niet domineren. Ze zijn ingehaald door andere media. En als Ed Miliband dat proces kan verhaasten en ons de giftige driftbuien kan besparen van stoomgedreven, reactionaire miljonairs, krijgt hij mijn stem. Als ik tenminste het recht zou hebben in Groot Brittannië te stemmen.</span></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8546407456060634724.post-16038477864840292402015-03-25T18:14:00.000+00:002015-03-25T18:14:11.946+00:00Verstrikt in de middeleeuwen<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Met zijn duizenden hebben ze in de rij gestaan en met zijn duizenden zullen ze morgen de begrafenisdienst in de kathedraal van Leicester bijwonen. En allemaal voor een koning die in de 15de eeuw maar twee jaar regeerde en daar ook nog een hele slechte pers aan overhield. Zo slecht dat de enige straat die naar hem genoemd is in Leicester, een doodlopende is. Hoe een loser een winnaar werd. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Begrijpelijk misschien dat de Britten meer geïnteresseerd zijn in hun verleden dan het heden. Ze hebben ook zoveel van het eerste (acht Hendriken alleen al, acht!). </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">‘De Britten leven in een oud land’, zei de schrijver Patrick Wright eens. Een land waar alle geschiedenis levende geschiedenis is en waar met man en macht wordt vastgehouden aan mythes en tradities, die vaak niet verder terug gaan dan de eerste aflevering van Top of the Pops. Een land waar ze zich liever blind staren op eeuwenoude veldslagen, dan door de kruitdampen naar de toekomst te kijken. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Niets spreekt meer tot de Engelse, romantische verbeelding dan de vondst van koninklijke botten onder een gemeentelijke parkeerplaats. Zoals het bestuur van Leicester, dat de stad ook wel eens op de toeristenkaart wil hebben, goed inschatte toen ze € 300.000 uit de kas trok om Richard III in zijn kathedraal begraven te krijgen. Want geloof maar dat er om gevochten is, over waar die beenderen hun nieuwe laatste rustplaats moesten krijgen. Een uitspraak van het hooggerechtshof was nodig om uitdager York dat privilege te onthouden. Het eindresultaat, een vijfdaagse show met paarden, harnassen, een paar aartsbisschoppen, een hertog en een gravin, zie ik zelfs voor Jeremy Clarkson niet georganiseerd worden.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De Britten zijn in denial. Londen is al lang niet meer het bruggenhoofd tussen Washington en het Europees continent, maar als je de pers moet geloven is de special relationship met de VS eeuwigdurend. In de grootste Europese conflicten, Griekenland en de Oekraïne, hebben de Britten zichzelf uitgeschakeld. Ze doen niet eens voor spek en bonen mee. Groot Brittannië lijkt af te glijden in irrelevantie en internationaal isolement. Zeker, Amerikaanse presidenten en Chinese bedrijfsleiders doen nog steeds Engeland aan, maar niet voordat ze zich hebben laten zien in Duitsland en Brussel. Met een Brits been buiten de EU is het niet onmogelijk dat binnen een paar jaar ook het tweede uit het continent zal worden getrokken. </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Met Richard III weten de Engelsen weer wie ze zijn. Niet modern, niet divers, maar overlopend van nostalgie en bijzonder getalenteerd in het neerzetten van een jolly good show. Daar is natuurlijk mee te leven. Tenzij je je aan de buitenwereld wilt presenteren als een internationaal centrum voor wetenschappelijke dynamiek of technische innovatie, terwijl je liever een goed geconserveerd pretpark bent.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 13px; min-height: 15px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
Lia van Bekhovenhttp://www.blogger.com/profile/05939823252170456072noreply@blogger.com0