7 april 2010

Oi, you, hertog!



De aristocratie is niet stervende, zei pasgeleden de twaalfde hertog van Devonshire, ze is al dood. Dood en begraven. 'In de grond. Bestaat niet meer'. Niet dat de hertog, eigenaar van het spectaculaire Chatsworth House-foto-, daar een probleem mee heeft. Mocht een nieuwe regering de adel het hogerhuis uitzetten, dan zal de hertog van Devonshire met liefde en plezier afstand doen van zijn titel. Hij wou toch al nooit aangesproken worden met your grace ('alsof ik een bisschop ben'). En dat gegiechel als hij in moet checken bij Ryanair, daar kan hij helemaal van buiten. Hoewel er met een naam als Peregrine Cavendish voor het baliepersoneel op Luton genoeg te lachen overblijft.

Ik ben er trouwens helemaal niet van overtuigd dat de Britse aristocratie ter ziele is. De Conservatieve partijleider David Cameron heeft een verre, maar rechtstreekse bloedlijn met de Britse royals, bezocht dezelfde superexlusieve scholen als de hertog van Devonshire (Eton en Oxford) en is getrouwd met een rasechte aristocrate. Nick Clegg, leider van de derde grootste partij, de LiberaalDemocraten is mogelijk nog sjieker. Zijn over-overgrootvader was de aristocraat Ignaty Zakrevsky, procureur generaal in de keizerlijke Russische senaat.

Als de hertog van Devonshire van zijn titel afwil zal hij het zelf moeten doen. Labour beloofde honderd jaar geleden de erfadel in het hogerhuis af te schaffen, maar 92 lords en ladies zitten er nog. Vraag is hoe we, na de revolutie, die ex-adellijken moeten aanspreken. Het hoeft geen grote klus te zijn om van Peregrine Cavendish wat klasselozers te maken. Perry Cave bijvoorbeeld. Of, nog proletarischer, Reg Dish. Hij zou de eerste niet zijn. De blauwbloedige Anthony Wedgwood Benn deed in de jaren zestig afstand van zijn titel om als Labourparlementarier Tony Benn door het leven te gaan. Maar het meest democratisch is: 'Oi, you!'