25 oktober 2009

Naastenliefde

Vrouwen en georganiseerde godsdienst. Een onwerkbare combinatie. Als ze in naam van de godsdienst al niet worden gestenigd dan worden ze niet voor vol aangezien. Mogen we een gedempt hoera horen voor de Engelse staatskerk? Bij deze verlichte branch van het christendom mogen vrouwen tenminste voor spek en bonen meedoen. Werden ze vroeger op de brandstapel gegooid, sinds kort kunnen ze tot priester worden gewijd. Dat ging natuurlijk niet vanzelf. Veel mannelijke priesters hadden grote bezwaren. En nog. Ze dreigen, zeuren, treiteren als tweejarigen die niet bij het vak met de Chocoprinsen kunnen. Het kost Anglikaanse bisschoppen de grootste moeite de kerk bij elkaar te houden.

En wie komt nu temidden van deze superdelicate situatie een bom onder de Britse kazuifels gooien? Paus Benedictus verkondigde vorige week doodleuk dat Anglikanen die niet meer tegen vrouwelijke priesters konden, welkom zijn in zijn kerk. Hij moedigde duizend conservatieve Anglikanen aan om over te lopen. En daarmee de Engelse staatskerk van binnen uit te hollen. Het vaticaan heeft, zoals de Guardian schreef, zijn katholieke tanks op het Anglikaanse gazon geparkeerd.

God's vertegenwoordiger in Rome is er zo op gebeten de Anglikaanse oppositie om te brengen dat zelfs gehuwde priesters welkom zijn. Als ze maar afstand doen van de notie van gelijkheid, vrije wil, individuele rechten en accepteren dat condooms de verspreiding van aids niet kunnen tegenhouden, dat Maria maagd was toen ze beviel en dat vrouwen nooit en te nimmer een mis kunnen opdragen.

Nou verkeren de Anglikaanse kerk en de katholieke al eeuwen in staat van oorlog, soms letterlijk. Maar volgens Canterbury was er al lang sprake van ontdooiing en zelfs van toenadering. Ha! Dat je echt denkt dat als Rome spreekt van het samenbrengen van alle christenen (inclusief ontkenners van de Holocaust) dat ze dan de Engelse staatskerk met rust laat. Dat je ervan uitgaat dat katholieke naastenliefde tot gene zijde van Het Kanaal strekt. Dat je er zo naast kan zitten.

20 oktober 2009

De jurk van SamCam


Kun je als je licht aristocratisch bent, miljoenen op de bank hebt toch vrouw van het volk zijn? Zonder Diana Spencer te heten? Oh yes you can. Samantha Cameron, vrouw van David die volgend jaar premier hoopt te zijn, maakte de overgang zonder er een druppel blauw bloed voor te vergieten.

Om in Engeland aangemerkt te worden als een-van-ons heb je maar twee ingredienten nodig. Een jurk van Marks & Spencer van 72 euro en een leger fotografen. SamCam droeg het kledingstuk op het moment supreme van het Conservatieve partijcongres. Het was voldoende. Ze hoefde verder alleen de hand vast te houden van '100% ambitie' Dave. Dat de grijze schoenen (33 euro) van Zara kwamen en dat ze een enkeltatoeage heeft die duidt op een spannender verleden dan dat van de doorsnee, blauwgrijsgespoelde Torydame helpt. Maar de jurk gaf de doorslag.


In haar gewone leven draagt glamorous Samantha Cameron ontwerpjurken met bijbehorende handtassen. Als onderdeel van Team Cameron behoort ze echter de gang naar haar dichtstbijzijnde M&S op de tast te kunnen vinden. En die, blijkt nu, naar de bestuurskamer van de winkelketen. Want het kledingstuk waar Cameron haar oog op had laten vallen was al maanden uitverkocht. Toen de grijs-met-witte-stippenjurk in het voorjaar uitkwam werd er iedere vier minuten een van verkocht. Het was een van bestverkochte artikelen ooit in de honderdennogwatjarige geschiedenis van Marks&Sparks.

Maar hoe gaat dat als je die jurk perse wilt? Als je Cameron heet schakel je topman Sir Stuart Rose in en die verordonneert een zoektocht in alle 600 M&Swinkels naar het begeerde nummer. Uiteindelijk werd er een gevonden. In een maat 40, terwijl GlamSamCam 36 is. Een patronenmaakster werd erbij gehaald om het ding in te nemen en een vrouw van het volk was geboren.

2 oktober 2009

kleerkasten met sleutels

Maandag is het de beurt van de Conservatieven. De Tories zijn de hekkensluiters van het congresseizoen. Naar goed Brits gebruik worden die partijcongressen altijd in het najaar gehouden en doorgaans in een badplaats die begint met een B. De LibDems waren dit jaar in Brighton. Hoewel ze geen badplaats nodig hebben, volgens critici. De LibDems zouden klein genoeg zijn om hun jaarbijeenkomst in een telefooncel te houden. Labour was in Bournemouth. En de Tories gaan naar het stadse, geindustrialiseerde, strandloze Manchester.

Ik zal de congresserende Tories missen. En vooral larger than life, politiek niet correcte randfiguren als Nicholas Soames (foto). Soames is een kleinzoon van Winston Churchill en een goede vriend van prins Charles. Hij is het prototype van een ongerestaureerde Tory. De 'eenmans vleesberg' is een bon vivant zoals ze niet meer gemaakt worden. Soames' wortels zitten diep in het Engelse huntin'-fishin'-shootin' milieu . Een klasseloze samenleving is aan hem niet besteed. Hij sprak Labourparlementarier John Prescott, die ooit op cruises geoberd had, eens aan met: 'Giovanni, een gin & tonic graag en vraag mijn vriend hier ook even wat hij wil bestellen'.

Dat Soames lang Engelands meest seksistische parlementarier was, is iets wat je zo aanneemt. Of hij die reputatie nog steeds heeft weet ik niet. Ik weet wel dat om hem manieren bij te brengen vrouwelijke kamerleden 'klik, klik' riepen als hij in de buurt kwam. Dit naar aanleiding van een uitspraak van een ex vriendin van hem. Zij vergeleek vrijen met Soames eens met verpletterd worden door een omgevallen kleerkast 'waar de sleutel uitsteekt'.