23 februari 2010

Gordo is een schat

Gordon Brown is geen bullebak, hij is een daadkrachtige persoonlijkheid. O.k. hij wil wel eens met telefoons gooien, heeft last van driftbuien en een zwarte band in vloeken, maar wat wil je. Minister President van het Verenigd Koninkrijk. Hoogspanning is het woord niet. En was het niet Harry Truman die zei: 'als je de hitte niet kan verdragen, wat doe je dan in mijn keuken?' Nou dan.

Nee, eigenlijk is Gordo een schat. Zijn vrouw, Sarah, was de laatste die vanochtend aanspoelde op de rode bank van de ontbijtt.v. om haar man te verdedigen. 'Hij was een 'krachtige, hardwerkende, fatsoenlijke man'. Eerder had ze al eens gezegd van Gordon: 'Hij is de man die ik ken en de man van wie ik hou'. Een uitspraak die me lang na de houdbaarheidsdatum bijgebleven was omdat het zo'n rare zin was. Dacht ze dat wij geloofden dat ze gehuwd was met een man die ze niet kende en waar ze niks om gaf?

Sarah had Oprah helemaal niet nodig om vanochtend de zachte kanten te onthullen van de man die elders schuilgaat onder de roepnaam Stalin. Thuis was hij de tederheid zelve, vergat nooit haar verjaardag, kreeg al tranen in zijn ogen als hij dode vliegen op de vensterbank van het keukenraam zag liggen en deed niets liever dan samen met haar naar East-Enders kijken, pepermunt thee in de rechterhand terwijl hij met zijn linker haar voeten masseerde. Het was nogal slaapverwekkend dus het kan zijn dat ik het laatste gedroomd heb.

19 februari 2010

Paspoortcontrole

De elf die naar Dubai reisden om een kopstuk van Hamas te vermoorden, lieten meer achter dan een geelectrocuteerd lijk in een dure hotelkamer. Ze zetten de veiligheid van tig Europese vliegvelden en die van Dubai te kijk. Want niet alleen waren de paspoorten waarop de elf reisden vals, ze waren ook nog eens slecht vervalst. Vraag maar aan de Ierse regering. Volgens Dublin klopten de nummers in de Ierse paspoorten niet. Er waren er te weinig van. En de volgorde van de letters was evenmin correct.

Israeli's mogen op hun eigen paspoort Dubai niet in. De elf die, als ze inderdaad tot de Israelische geheime dienst behoorden, naar de Arabische Emiraten vlogen, deden dat op Europese paspoorten. Paspoorten die ze op vliegvelden van Frankrijk, Oostenrijk, Duitsland en andere Europese landen gebruikten. En op al die vliegvelden, van Wenen tot Dubai, was er geen persoon en geen machine die ontdekte dat de paspoorten vals waren.

Vraagje: als er maar een man voor nodig is die met het in brand steken van zijn onderbroek de internationale bagagevoorschriften kan wijzigen, wat is dan het effect van elf mensen die met hun vervalste paspoorten ongestoord door de douanes kunnen?

De mascara die niet meer mee mag in de handbagage, de flesjes water die we moeten achterlaten en nu de bodyscanners, terwijl we nog niet eens de paspoortcontrole onder de knie hebben.

7 februari 2010

Blair's handtassen

Vergeet het waarom van de Irakoorlog. Wat ik niet uit mijn hoofd kan krijgen is waarom Tony Blair een contract getekend heeft met Louis Vuitton Moet Hennessey. Louis Vuitton verkoopt handtassen van 1.600 euro. Meestal lelijke, maar bij Harrods hebben ze er wel wachtlijsten voor. Mensen als Posh Spice/Victoria Beckham hebben er kasten vol van. Waar ik nog wel in kan komen. Met teenknobbels als die van mevrouw Beckham heb je recht op alle luxe merknamen die je aankan. Ik spreek als ervaringsdeskundige. Teenknobbels is wat Victoria en ik gemeen hebben. Maar die tassen helpen verkopen? De man die in zijn eerste toespraak in het Lagerhuis zei socialist te zijn 'omdat het gelijkheid betekent'? En heeft Blair niks beters te doen? Was hij niet benoemd vrede te stichten in het Midden-Oosten?

Blair is een showman. De beste acteurpoliticus van zijn generatie. Enkel ovetroffen door Bill Clinton. Bruin en met aanmerkelijk grijzer haar dan voor hij in 2007 als MP aftrad, gaf hij tijdens het Irakonderzoek vorige week de voorstelling van zijn leven. Voorstellingen geven is wat hij doet. De man die de Labourpartij hervormde, heeft zichzelf hervormd. Nieuw imago, nieuwe uitrusting. Een belangstelling voor kleren was er altijd, getuige een van mijn favoriete alinea's uit het dagboek van zijn woordvoerder Alastair Campbell. 'TB droeg schoenen van Nicole Fahri, een absurd uitziende, lila, pyjama-achtige broek en een blauwe tuniek', schrijft Campbell. 'Ik zei tegen hem dat hij eruit zag als Austin Powers'.

Misschien dat het maar een kleine stap is van Austin Powers naar Louis Vuitton.
TB zou, voor hij besloot LVMH te gaan adviseren, een dikke 17 miljoen euro binnengehaald hebben aan comissariaten, onroerend goed en een voorschot op een autobiografie die maar niet af wil komen. In de Verenigde Staten, waar ze hem op handen dragen, kan hij rekenen op tussen de 55.000 en 180.000 euro voor een toespraak. Het plan is volgend jaar £ 45 miljoen binnen te halen. En waarom niet?

Alleen: hij is de speciale afgezant voor de regio Israel en de Palestijnse gebieden. Op kosten van o.a. de EU zetelt hij een week per maand in het American Colonel Hotel in Jeruzalem. Maar wat hij daar doet? Het is ruim een jaar geleden dat Israel Gaza onder vuur nam. Een rapport van de VN had het over oorlogsmisdaden. Sindsdien is Gaza een humanitair rampgebied. 80% van de bevolking is afhankelijk van voedselhulp. 70% moet rondkomen van minder dan $ 1 per dag. Dat is niet de schuld van TB. Maar toch.

Het is twee en een half jaar geleden dat Blair werd benoemd tot speciale envoy. Hij beloofde '24/7 met dit onderwerp bezig te zijn'. Maar hij bereikte weinig en heeft alles bij elkaar twee keer Gaza bezocht. TB heeft teveel andere zaken aan zijn hoofd. Als ik in het Kwartet zat zou ik adviseren Blair voor het blok te zetten: of je kiest voor Louis Vuitton met de absurde handtassen of voor het Midden-Oosten.